2010-11-13

GOTAS DE DOLOR...


Talde honen poesiak beti lagundu dit, nire bidai guztietan, etxe deitu izan dudan toki bakoitzean, gidatu ditudan kotxe guztietan, beti Doctor Deseoren diskaren bat edo beste eraman dut. 1995. urtean nik 19 urte baino ez nituen, Gasteizen nengoen udazkena hasteko prest, eta abesti honek kolpe izugarria eman zidan:

Quizá septiembre
más que el principio, fue un final
y aquel verano
perdió sus hojas y algo más.
Quince ella,
la otra dieciséis.
Una estación,
vías que llevan a un adiós.
Dos ojos negros
clavados tristes a un cristal
¡sueños que has de aparcar!.
Después de haber
inventado juntas
días y noches,
cada segundo,
calles, caricias, lluvia
y algo de alcohol.
Castillos negros
sobre la arena,
banderas que hablan
de mil piratas,
pecados nuevos
y una rebelión.
Gotas de dolor...
un charco de olvido.
Gotas de dolor...
un charco de olvido

1 comentario:

Anónimo dijo...

N!!!
A mi Doctor Deseo me recuerda a ti y a Iñigón!!! jajajajajajaj!!!
Mxxx

BEAtxu