2010-12-30

NOSTALGIA DE NATI


Gaur bere urtebetetzea da. Y sigo en español. Y Nati es de una de esas personas de las que no olvido nunca su cumpleaños. No se por que sera. En su día, tras uno de nuestros múltiples reencuentros le escribí la siguiente poesía. Siempre me destruye la tristeza de la distancia, siempre me inunda todavía más cuando se trata de personas como Nati:

Me he encontrado con Nati
después de todos estos años
vuelve a sonar su acento en mis oídos.

Ayer soñó conmigo, algo raro
dando vueltas en círculos
en una sala oscura
mientras yo hablaba sin parar,
y se tenía que ir a alguna parte.
Y me escribió.
Nos hemos encontrado
como nos encontramos hoy
sin tocarnos, sin darnos un abrazo
sino tecleando.

Está en Buenos Aires
después de haber pasado dos años
en Patagonia,
ya no es modelo.

Y me ha despertado la nostalgia
la misma nostalgia que le ha atacado a ella.
Esa nostalgia
que como ella dice
es la una nostalgia sin fotos,
una nostalgia vacía. La peor de todas.
No hay nada que merezca la pena recordar.

Me enamoré de Nati hace muchos años.
En Bruselas, entre olor a mate.
Con mi traje de baño a rayas,
aquel que no me quitaba para nada.
Solo salimos a pasear juntos una vez,
sino nos quedábamos en lo de Gaby y Fer.

Recuerdo que la deseé
se fue a Milano, a trabajar
a posar para Giorgio. A no comer.
Y un día dejamos de llamarnos.
Y volvió, igual a buscarme,
pero yo ya no estaba allí para ella.
La última vez que nos vimos fue en La Piola,
donde nos rompimos en mil pedazos.
Y empezamos a odiarnos.



Solo nos queda la tristeza
y el olor a mate.
Recuerdo sus dedos de los pies.
La marca de Nati
queda como los tatuajes invisibles
solo cuando pasas la mano
notas la cicatriz, o la herida.
Me dejo la amargura de la nada
de ningún recuerdo con ella.
Tan amargo como el mate
o como la lluvia de Patagonia
o los milicos en Buenos Aires.
Solo nos queda las nostalgia
que es la peor de las neuralgias.


- No necesitas ser tan guapo como
Robert Downey Junior- me escribe.
- Queeeé? – tecleo.
- Sí, vos tenés labia-leo.
- Dices cosas que muchos no se atreven
… y eso seduce – termina categórica.

Y entonces lo veo todo claro
y pienso
que no solo soy feo,
sino que además soy un descarado
y me veo un poco gordito
pero las palabras lo cambian todo.

y vuelve y leo:
- después de volver a Europa
decidí mandarme
todas las cagadas que pudiera
así, me arrepentiría
de cosas que había hecho
y no de cosas que no había hecho.
Y entonces dejé de viajar,
entre otras cosas porque
no estabas más vos por ahí.

hay, algias…



Hemen jaitsi dezakezu PDFa.

2010-12-28

ZINEMA EUSKARAZ


Aurreko egunean esan nuen bezala, zerbait ez dabil ondo.
Oraingo honetan EiTBk 30 pelikula euskaraz ikusteko aukera ematen dizu hemendik. Eta kopiraita? eta SGAEa? eta Canona? eta sinde legea?


Iturria, nola ez, Egoitz!!!

2010-12-24

YOU KILLED YOUR FUTURE!!!


Atzo hau ikusi nuen. Rumaniako parlamentuan tipo batek salto egiten du, protesta egiteko. Karpa ederra egiten duen gizonak Adrian Sobaru du izena eta bi seme ditu. Ez du bere buruaz beste egiterik lortu. Joseba Elosegiren istorioa gogorazi zidan. Quiero Morir Por Algo bere liburuan aspaldi irakurri nuen hura. Oierrek bere makutoan Londresera eraman zuena.


Esklabua esklabu izan nahi duelako bihurtzen da esklabu, hori diote batzuek. Mundua hankaz gora dago, baina gaur gabonak hasten direnez... joan zaitez kalera gauzak erostera, edan, jan, eta bihar Adrianena surrealista irudituko zaizu eta etsi Adrian nor den ez duzu gogoratuko eta beste norbaitek krisiaren aurrean, gerraren aurka, korrupzioaren kontra, nazionalismo baten defentsan, adierazpen askatasunaren defentsan, askatasunaren izenean... beste zerbait egingo du, hurrengo egunean ahaztu egingo duzu eta horrela infinitorantz joanen gara denok. Ez dakit nola egiten duzun lo gauean, nik aspaldi gauero idatzi behar dut, larrua jo behar dut, liburu ikaragarri bat irakurri behar dut, musukatu behar dut... iluntasun honek nire ametsak ito ez ditzan.

2010-12-22

JODER...


Berria irakurtzera nihoan eta hau aurkitu dut:

"Eibarren jaso dute Espainiako Loteriaren lehen saria, 79.250 zenbakiarekin


Zenbaki bat saldu dute Fermin Kalbeton kaleko saltokian, hamar billete; horietako bakoitzaren jabeak 300.000 euro jasoko ditu. Sestaon bigarren saria egokitu da, 00.147 zenbakiarekin, eta Loiuko aireportuan bosgarren saria ere jaso dute, 77.992 zenbakiarekin. Beste bosgarren sari bat Iruñean, Bilbon eta Basaurin saldu da, 15.548 zenbakiarekin."

Eta txoratua nagoenez... Patxi Lopez lehendakaria denetik Euskalerria askoz hobeagoa doala esango nuke... Estatu Espainoleko literatura sariak jasotzen, Oscarretara, munduko futbol txapeldunen arteko jokalari parea kopari musuka, Euskadiko selekzioak partida jolasten, tregua berri bat... eta orain loteria Eibarren eta Sestaon, Loiuko aireportuan, Bilbon, Basaurin (ez nekien Basauri oraindik hortik zebilenik...), Iruñean (beno, hau batzuek soilik hartuko dute Euskalerritzat)...

zerbait ez dabil ondo...


Hemen berri osoa.

BIZARRAK


Hemen elurra egiten jarraitzen du. Larunbaterako -13 egingo duela esan omen dute. Beraz... zerbait egin beharra nuen. Hotzaren beldur naiz. Seinaleak hortik aurkitu ditut:


Eta lagunen artean ere:


Horrela nengoen Abenduaren hasieran eta ez dut arrez geroztik ukitu:


2010-12-21

LüSHAN (绿山)


Oiertxok, santotomasetarako Euskalerrirako bidea hartu baino lehen (niretzat jada bederitzagarren urtea jarraieran taloa usaindu barik), zera bidali dit gaur Londresetik. Oier Txinan egon da aurten, Beñat ikustera eta Txina pixkat deskubritzera. Handik, Hangzhoutik, Beñatek zera eskegi du youtuben:


I walked several blocks
and I stopped
at a busy corner
I finally left


The traffic was getting worse
like my remorse
because I did nothing
to rescue my aim


I was seeking true
contemplation
no time for revelations


I reached a beautiful place
no scent, no taste...
nor any other kind of feeling...
I was hiding from me


I noticed something was wrong
I was alone
and I came to Lüshan
my very last chance

eta berau idatzi du bideoaren azpian:

Musika, letra ta bideoa: Beñat Fuentes
Zentsura gaindituz sarera igoten lagundu deustana: Boorgie
Sorkuntzan alboan euki dotena: Limoia


Milesker danori lagunok.
Gabonatako oparitxu hau zeuontzako danontzako da. Bai tte ezetan ez doten jenteantzako be. Silviok behin esan ebalez: para los "tullidos, enanos, vampiros, y días sin sol"
Letrea, bai Txinan bertoko eta bai norberan bizitzako bidaian ganeko gogoetatxu bet da. Eta euskeraz be ein neban arren, larregi biluztu nintzen. Horregaitik ba, inglesez.
Aspaldi ez zaittuet ikusi, eta gagozana baino asauau egoterik ez dakit posible dan.
Lagundu dagiala honek alkarregandik parajetxuau egoten ba.


Txinako Hangzhou-n (杭州), 2010eko abenduen.
Gabon on-onak igaro danok!
Besarkada handiz,
Beñat.


Nik testua irakurri dut kanta entzun eta bideoa ikusi eta gero... baina hona lehen testua ekarri dut... maiz kanta baten letran dagoena ez dugulako ikusten, ez dugulako astia hartzen... batek behin esan zuen kanta bat bakarrik egoten ez dakien poema bat baino ez dela, musika behar duen poema, alegia. Honelako lanak ikustean lehenik eta behin hunkituta gelditzen naiz. Gaurkoan beste sentsazio bat izan dut gero, oso gutxitan gertatzen zaidan sentsazioa; bere hitzekin eta bere mezuarekin identifikatua sentitu naiz! Beñaten talentua banu antzeko zerbait esango-kantako-idatziko-joko nuke eta nire munduari bidaliko nioke.

Munduan zehar gauden ibiltari askok barruan daukagun kanta unibersala idatzi eta kantatu du Beñatek. Horrez gain bere lagunei laguntasun eta maitasun mezua bidali die. Horretarako lagunak behar dira... horretarako laguntasuna oso barruan sentitu behar da.... horretarako potroak behar dira, eta nahiz eta guztiz biluztu ez zaigun (berak dioen bezala kantaren hizkuntzaz ari denean) bideoa ikusi dudan momentutik, benetakotasun izpiek berotu dizkidate errai elurtuak. Flipatuta nago. Oso. Barne mundu horren ispilura begiratzeko eta gero gurekin partekatzeko sei korda erabili barik zortzi erabili behar ditu Beñatek. Handinahi seinalerik ezean, sentsuekin gertatzen den bezala (batzuek bost ezik, sei edo zazpi daukaten antzera), sentsibilitate berezi baten froga da nik uste.

2010-12-19

LEKEITIOKOAK


Iaz idatzi nuen poema hau, Mikelek bere lehen urtebetzea ez-izaten ospatuko zuelakoan:

Aurreko astean
Mikelek ezin izan zuen
bere festa egin,
bere urteak
ezin izan zituen ospatu,
kantari
abesten
ohiukatzen
sinisten.

Urte hark
ez-izan bat gehiago izan zuen;
oihuen eta ziriken maisua
joan zitzaigulako,
misterioaren alde
ederrean bizi zen hura.
Denon Mikel hura
joan da gure ez-mundura!
guztiona izan zelako
eta inorena ere,
agian Bernardok
ulertu zuelako soilik.

Hementxe nago
komunikazio forma berrien atarian,
beste behin ere tenteldua,
hura imitatzen
begiak erdi itxiz haraindira begira
gertuagokoa hobeto ulertzeko.
Handik zerbait ekartzeko:
hemengo hitzekin ezin dudalako.

Nire sabelekoa entzun behar dut
soinu itsusi hura
Mikelen oihua bailitzan
xumea eta sakona
era berean; biok bat
-horrela dio Benitok behintzat.
Benitok asko daki
haraindiaz aski.
baga biga higa.

Mikel barik
Mikel gabe
Mikelge
Nik ere minez ezezik
saminez ere
Babel aurreko
hizkuntza fisikoaren bila
jaurtiko dut nire burmuina.
Iraultza berrien bila noalako
ideiaz beteriko kutxa bat aurkitzeke.

ikimilikiliklik.


PDFa hemen daukazu.

2010-12-18

LARUNBATETAN ERE


Atzo topera ibili nintzelako...

Dokumentalen epidemia baten aurrean gaude...

Hood To Coast:


Phil Ochs: There But for the Fortune:


Plastic Planet
:



Bad Writing
:

Joder... beldurgarria! eta ni hemen denbora galtzen... txorakeriak egiten.

Shoa:


Hemnigway's Garden of Eden:

.
wow! IDAZLEA! eta emakumeak... alkoola eta beste drogak, eta ile txuri labur tintatuak! zer gehiago nahi duzu?

A Somewhat Gentle Man
:

Egoitzek esango lukeen bezala... "porque alguien tiene que hacer el trabajo sucio".

Vanishing on the 7th street:


The Tree of Life
:

Ni naiz ala ez duzu ezer ulertu?

Limitless:

Beste mezu bat? Nork ekarriko dit lentilla psikotropiko mind-doping hori? Hementxe nago zain... ahoa irekita daukat. Lau egunetan nobela bukatu? Emakume horiek? Robert De Niro ezagutu?

The King's Speech:


Bai, txoratuta nago... trailer guztiak ikusi ditut!

AURORA BOREALIS


Tor Even Mathisenen time lapse lana:




Noiz edo noiz Ana bezala egin beharko dut eta honelako zerbaiten inguruan bizi.

MONA KUHN


Argazkiak:








Non dago gaztetasunean neukan erotismo hura?
neska lirain horien artean galdu nuen ala?
kolore laranja eta beltz eta marroiaren artean...

dena zen argia
dena zen azala
dena zen nahia eta desira

orain heldu lodi, itsusi, eta anhedoniko bat naiz
ideiarik gabekoa
ideiarik gabeko
ideiarik gabek
ideiarik gabe
ideiarik ga
ideiarik g
eta horrela isiltasun beltza aurkitu arte...

2010-12-17

EGUNERO ESNATU BEHAR DUELAKO


Trasladoa... edo.

Zer den norbere egunerokoa beste norbaiten esku egotea. 07:30ak inguruan funtzionarioak I-ren atea ireki duela sumatu dut. 07etako erronda egin ondoren berriz atea irekitzeak, goizeko lehen orduetan, trasladoa esan nahi du. “Azkenean!” pentsatu dut nere golkorako, eta egia da, bazen garaia I-rentzat. Patio berean bueltaka 5 urtetik gora igaro izanak, espetxe honetan denbora gehien igaro duen preso titulua eskaini dio. Izan ere, mota honetako zuloak tarte laburrak igarotzeko prestatuak daude: bereziki diziplinarioak, bereziki komunikazio eskasdunak, bereziki aktibitate eskaintza urrikoak. Epaitua izan bitartean urte parea igaro eta ospa, hori da normalitatea. baina euskaldunok, espetxeari dagokionez, normalitatetik aparte gabiltz, beti.

Normalean bezperan abisatzen diote presoari hurrengo egunean trasladoa izango duela, horrela bere farfailak biltzen has liteke. Guri goiz berean eta ordubete dugu dena atontzeko, normal. Urduri xamar baina espetxe honetatik alde egiteaz pozik trasteak biltzeari ekin dio I-k, ni adi, gosaltzen nuen bitartean egunkaria (azaroak 07ko alea, gaur) irakurriz, alboko ziegatik zer entzungo. Kanbasak leporaino bete ondoren iritsi da funtzionarioa, nire ziegara etorri eta elkar besarkatzeko aukera izan dugu. Besarkada estua baina sorpresak eragin lezakeen zirrarak gabea, bi biok egun honen zain igaro ditugu azken hilabeteak eta Villefranche-tik ospa egitearen pozak gainontzeko sentimendu guztiak estaltzen ditu. Besarkada sentitua hala ere, adiskidetasunak, zinezkoak, ez du apaingarririk behar, bi biok ongi dakigu non gauden eta hemen enkontruak behin behinekoak direla beti.

Espetxe atarian jaso du sorpresa adiskideak. Fardelak miatu eta bera biluztu arazi ondoren (espetxetik ateratzeko bi aldiz biluzten gaituzte, espetxeko funtzionarioak lehenik eta bidaide izango dugun txakur koadrilak gero), iritsi da notizia. Gaur ez dute trasladatuko, helmuga duten espetxeko funtzionarioak greban dira eta ezin da inor bertara sartu. Erraiak nazkaz eta ezintasunez iraulita itzuli da I. ziegara, zeharo or side. Mugaren bestalde horretan aldiro aditzen den esaera bati jarraikiz, honatx traslado-tranpa.

Bitartean adiskidea alboko ziegan, zeharo dégoûté.

Oier Gonzalez Bilbatua, Villefranche sur Saône 2010eko azaroak 24.

Iturria Hitzen Uberan, hemen daukazu bertatik irakurri nahi baldin baduzu.

Ezer gehitzerik ez daukadalako kanta bat jarriko dut, isiltasun zitala betetzeko edo. Aukera zaila beste behin ere... suta aukeratuko dut... baina Hamar Urte Gartzelan, edo 564, edo Torturaren Artea, Ttipa Ttapa, Hator hator, Presoak S.O.S, Tortura Nonnahi, Malen... edo euskal taldeek (eta beste askok ere) sorkuntza arazo bat daukate, edo "arazo" hau behin betiko bukatu behar dugu, guztioan bizitzak zapuz ez daitezen (batez ere hiru pareta horien barruan daudenenak).


Hemen Zithal Lili, Oierren bloga.

2010-12-15

FOURTEEN ACTORS ACTING


NY Timeseko Hollywood zenbakian 14 aktoreen minutu bateko bideotxo bat aurkituko duzu. Bideoak kalitate hobeagoan ikusteko hona joan, hemen daukazu bideo parea, beste behin ere aukeratzeko inkapaza nahizelako:




eta nola ez...

Hemen denak batera... horrela badakizu menuan zer dagoen!

BIAK BAT


Hurrengo sarrerarekin batera jarri behar nueneko bideoa. ZAPATILLA FILMS taldeak 2010eko Kameratoia lehiaketarako egindako lana eta bigarren saria eskuratu duen laburmetraia da:


Niretzat ere oso zaila zen neskalagunarekin "bukatzea".

100 EURO


Supermerkatutik atera eta hor zeuden bi tipo, mahai baten aurrean, panfleto batzuekin, betiko listekin, sinadurak eskatzen. Beraiekin hitz egiten hasi naiz. Adiktoen zentru batean egiten zuten lan, Namurren, Belgikako hegoaldean. Bere txapa sartu dit tipoak eta gero benetan haso gara hitz egiten. Elkarrizketatxo bat eta gero 100 euroko transferentzia egin diot elkarteari. Diru horrekin adikzioari agur esan nahi dion pertsona baten lehen 4 egunetako epealdia ordaintzen da. Lehen lau egunak txarrenak dira. Halere zalantzaz beteta nago hau berriz ikustean. Baina gero nire buruari zera esan diot, behintzat horrela dealerrak prezioak jaitsi behar izango dituzte besteontzat bezero gutxiago izango dutelako, eta gainera 100 euroekin 2 gramo koka edo heroina eros daiteke soilik, edo 10 gramo speed (anfetak, pitxu edo nahi duzun izena), 2 gramo Ketamina, 2 gramo extasi likidoa, 20 extasi pilula, 25-30 gramo marihuana eta ez dakit zenbat birra, kalimotxo litro edo wiski (prezioak gutxi gora beherakoak dira eta BEZ gabe). Bai, badakit lelo bat naizela pentsatuko duzula eta nire kontzientzia arazoak konpontzeko beste bide hobeago batzuk daudela esango didazu. Ziurrenik arrazoia izango duzu, baina ehun euroak jada Namurreko bidea hartu dute.

2010-12-14

ERREPASO GARAIA


Urte hamaieran, urtea hil baino lehen testamentu antzeko bat egiten ohi da. Hastear dagoen urte berri horrentzat ahazteko errexa izango dena, hori bai! Urteko artikulurik hoberenak, urteko libururik hoberenak (baldin badago), urteko filmik onenak, urteko diskarik esanguratsuenak, eta nahi dituzun kategoria. Urteko gertakizunak argazkien bitartez ekartzea aukeratu dut Baga-Bigara, denboraren indarra berriz ere sentitzeko... bai! aurten, 2010 honetan BPko olio desastrea gertatu zen, Haitiko lurrikara, Vancouverreko neguko joku olinpikoak, Kyrgyzstaneko protestak (?)... halere ez zaitez larritu, badago beste hainbat istorio aldaezinak direnak: espekulazioak, herritar xumeen handinahiek, eta dirudun eta boteredunen maltxurkeriak sortutako krisialdia pairatzen jarraitzen du munduak, Palestinan berdin daude, orain AEBk Afganistanen ditu tropak eta Afrika erretzen jarraitu du. The Big Picture webguneak beste bi atal argitaratzear dago. Oraindik hamabost bat egun gelditzen zaie.








Hemen bilduma osoa.

IKASTEA KOSTAKO ZAIZU!


London on fire! Eta ez da futbolagatik! Londresen irakaskuntza unibersitarioaren prezioen igoera dakarren lege berri bat aprobatu berri da. Orain hango ikasleek 9000 libra ordaintzera hel daitezke urte bakoitzeko ikasketak jasotzeko. Halere hooliganena egin dute aurreko egunetan:











Ba bai. Zer esango dizut ba. Karlos eta Kamila (KK) kotxe barruan daukaten aurpegi horrek barregura ematen dit, Rolls hori nola gelditu den ikusteak ere. Polizia pintatuak ikustea ere ez da eguneroko albistea, eta futbol zelaietan egiten dituztenak injustiziaren aurka egin dezaketela jakitea berri on bat da. Halere, hoberena Charlie Gilmour bertan sartuta ibili zela eta harrapatu izan dutela iruditu zait. Pink Floydeko gitarrajole mitikoaren, David Gilmourren semeak, britaniar ohitura hoberena errespetatuz, istiluen ondoren hamaika barkamen publiko eskatu ditu... Davidek LSD gehiago beharko du. Hemen egongo naiz kanta berrien zain. Hemen The Big Picturen argazki serie osoa. Niri interesatzen zaidan gauza bakarra, Oier ordaintzen hasiko direla da! Azkenean!!!! eta asteburua gurekin egon dela, Gilmour baino argiagoa delako Mungiako musikari, mediku eta ibiltaria. Aurrera To!

MUSIKA SEXIA III


Bilduma handitzen ari zaidalako ordenagailuan eta gaixoa bero bero eginda dagoelako... hona hemen beste hamar emakume puska, mikro zein gitarraren atzean... rock zein opera... igual dio! musiiiiika sexiiiiiiia!!!!!










Angela Gossow, Mala Rodriguez, Najwa Nimri, Maite Arroitajauregi, Cristina Rosenvinge, Agnes Obel, etab... laster gehiago! argazki oso indartsuak ditut gordeta hurrengo bildumarako.

ZEA MAYS


Diska berria atera dute Errekaldekoek. Hemen hortik eskuragarri dagoen singlea:


Nik diska Ekaitzaldi bitartez hemen jaitsi nuen lehenik eta behin. Badakit Zea Mays ez dela talde berria, sei diska daukate jada, baina ez dut inoiz benetan ondo entzun Aiora eta bere mutilen rock malenkoniatsu eta indartsu bezain melodikoa eta poetikoa bezain zorrotza eta mingotsa. Beraz hemendik jaitsi nuen Ekaitzaldin hau ikusi nuenean. Play sakatu eta gero flipatu nuen Ihes kantaren freskotasun eta izaera kamaleonikoarekin eta Nire Huts Gorena kantaren erotismoarekin, eta hortik beste guztia etorri zen, Era apoteosirarte. Handik errekuperatu bezain laster, Kukutza IIIk bihotza apurtu zidan hainbeste oroitzapen ekarrtzeagatik, Gorka, Eñaut, Amaiurrekin batera gainera!... ezta Berni? ("taupada bakoitzak, irribarre bat"). Eta hori gutxi balitz, diskan bertan bideo hau ezkuturik omen dago:


Ez dakit musika kritikatzen, ez dakit musikari buruz idazten, ez dakit etiketak jartzen... baina badakit Zea Maysen ERA erosiko dudala eta aurrekoak ziurrenik ere. Halere, zuk erosi nahi ez badituzu Ekaitzaldin igotako esteka hauetatik diskografia osoa jaitsi dezakezu: Zea Mays (1998), Elektrizitatea (2000), Harrobian (2002), Sortuz, Grabitatearen Aurka (2005), Morphina (2007), Era (2010). 2005eko diska zure kabuz bilatu beharko duzu. Eta ez baduzu ezer jaitsi nahi, ezta erosi nahi baina soilik entzun, hemen myspaceko esteka, eta groovesharken kanta pila bat. Kaskorik ez? baina halere zerbait gehiago irakurri nahi baldin baduzu Zea Maysen inguruan? Zoaz Badok Infora Xabier Doncelen testua irakurtzera.

2010-12-10

ZINTZOTASUNA: ASKATASUNA


Bere garaian "Sentsazioei Eginiko Argazkien Letrak" poema bilduma idatzi nuen eta Egoitz lana "argitaratu" zidan bakarra izan zen; lagun baten begirada goxoari esker. Bernatek aurrehitza elebidun eder eta berezi bat idatzi zidan, sasianai baten zorroztasun emozionalari esker. Martistak irudiak egin zituen liburuarentzat, nire burmuinan zuen leiho handi horri esker. Geroxeago "Arratsaldekoa" etorri zen. Eta handik hilabete batzuetara, optimismo gehiegikeri baten eraginez, New Yorkerera hiru poema bidali nituen. Horietariko bat berridatzi dut gaur eta hona ekarri dut. Martistaren irudiarekin dator. Irudi hori oso berezia da. Liburu honen abenturaren hasierarekin zerikusi handia baitu. Irudi hau Martistak egin zuen lehena izan zen. Nik paperean ikusi dudan bakarra, Martistak Bilbon eta ni New Yorken bizi ginelako garai hartan. Bere etxeko sukalde-jantoki lurralde horretan daztatu nuen ilustrazioa lehen aldiz. Besterik gabe...

Besteon tontakeriekin
barre egitean,
irribarre faltsu bat
nire aurpegira datorrenean,
nire parte bat hiltzen dihoa.
Hain astiro,
non ez-materia bihurtzen den
segundu horretan
hotza sentitzen dut.
Hipokresiaren izotzarekin
koktel posoitsu bat
edaten ari naizela badakidalako.

Besteon aurrean ederragoa agertzea
norbere begien azterketa etengabekoari
ihes egitea baino
errexagoa al den
nire buruari behin eta berriz
galdezka nabil orain ere.

Zoriontsu izateko
askea izan behar dut
eta askea izateko
zintzotasunaren mina
pairatu behar dut.
Zintzo izatearen askatasuna,
ezer baino handiagoa da.
Hegaz egiteko
aukera bitxi horietariko bat.

Beldurrarekin
jolas batean gaude etengabe.
Guk irabaztean… libre!
Hark menperatzerakoan,
askatasunaren handitasuna
ulertzen dut,
heriotzatik hurbil
bizitzaren diztira
benetakotzat hautematen den antzera.


PDFa hemen jaitsi dezakezu
Hitzen Uberan ere jarri dut. Hango biltegiko espazioa okupatuz.

GIFFORD EWING


Argazkiak:







Hemen argazki gehiago.