2011-12-31

AGUR ANNA


Urtea fusilatzeko ordua iritsi zait. Kerobia taldearen agurra kanta honen bitartez egin nahi dut. Bilboko Fake Antzokitik zuzenean:



Beraien trilogia famatuko azken alea den Ontziak diskako bigarren kanta da. Kerobiaren materiala hemen deskarga dezakezu.

2011-12-30

BAGA-BIGAKO MUNDUA


Voy a escribir en español
por esa manía que tengo
de querer llegar a cuantos más
me sea posible (mi ego exhibicionista),
y por poder agradecer a Martista
-aunque me parezca ridículo poder hacer solo eso-
el haberse dejado llevar
por las cuatro pistas que le dí
hace unos meses
para ilustrar mi novela.
Gracias por tu talento, por motivarme a seguir,
por inspirarme, por no dejarme solo,
por creer en mi, por entenderme tan bien.

Te cuento...

El Baga-Biga,
por si no lo sabes ya
es un bar,
un bar que está en Lekeitio
bueno, que en realidad no está,
pero que está en mi Lekeitio.

En el Baga,
así llaman al garito
los que dicen conocerlo bien,
la barra es una tabla de surf,
el letrero de la entrada es un espejismo,
los bancos de fuera tiene forma de quilla,
el tirador de cerveza es una luna,
y delante, en el muelle del Txato,
con las piernas colgando
te puedes encontrar sentados en la piedra caliente
a los que están detrás de la barra
a los que están detrás de todo.

En el Baga
tocan músicos famosos. Gratis.
Tú no pagas y ellos no cobran
porque a cambio se quedan unos días
en la casa de Mirta y Bernardo,
encima del Baga,
encima del mundo
oyendo las olas de Karraspio
y viendo la isla de frente,
y espiando al malecón cuando sale a tomar el sol
mientras Mirta tatúa
mientras Bernardo pone unas birras
mientras Oier toca algo
en un escenario donde siempre hay instrumentos
para que toque el que quiera.

En el Baga
se escucha música,
en el Baga hay teatro y proyecciones cada semana
en el Baga hay una radio
en el Baga se habla de viajes
y se pone a gente en contacto
para ir al Nepal, a Madagascar, a Patagonia
a donde se te ocurra.

En el Baga=
se encuentra la gente
porque el Baga es el objetos perdidos del alma
donde todo el que lo conoce
no puede dejar de volver.

Como Errapel, el politoxicómano aprendíz de sabio
o Sabino, el abuelo filósofo
o Lami o Leire,
ay! Lami...
esa mujer que es tan hermosa desnuda como vestida
y Leire
la mujer que ama a Lami y la cuida como nadie
y su hijo Izei
que sin darse cuenta
se hace con las riendas de la historia

y un misterioso personaje que un se fue de todo aquello
a un lago donde hace tanto viento
que cuando lanzas una piedra contra la pared
la piedra flota, y no cae al suelo,
como los sus sueños
que como el, reposan escondidos.

En el Baga
hay un misterio
que tiene que ver con un pintor
no un pintor cualquiera,
Don Diego, Don Diego Rivera
que en 1907 pintó cuatro cuadros en Lekeitio
uno de los cuales desapareció...
nadie sabe dónde está...
o quizá si,
lo sabe Mirta?
lo sabe Bernardo? Oier, Izei o Lami?
lo sabe el escondido?
tal vez se escondió por eso...

bienvenid@ a mi mundo!
pasen y vean,
Bagan y Bigan...














No sé si las has contado, pero hay trece fotos. Sin querer. Pero es un número especial, el inverso del que marca el final.

GENEALOGIA DE MUERTE


para terminar asesinando este 2011 que ya se esfuma, celebremos un nuevo funeral, un nuevo entierro, donde las risas verdaderas nos salven del abandono del silencio:


Tantas son las palabras
que se me escapan,
que ya ni siquiera
me da rabia
y las miro desvanecerse
al no convertirse en negro
recuerdo así lo efímero
lo irremediable
sin metáforas eternas
que dejen una huella
perenne

infinito
como el sueño incumplido
o como el tiempo de los muertos
que es memoria,
mientras el nuestro
por el momento
-solo por el momento-
es deseo
es ilusión
es inquietud
cuando ellos se marchen
no valdrá la pena medir
y habrá que callarse

entonces un nieto cualquiera
verá una foto vieja
encenderá un recuerdo
escalando
por el tronco genealógico
trepando por las telas de araña
para llegar
hasta esos que no conocimos
resucitarlos un segundo
y perturbar su descanso

y el nieto no sabe
que convertirá pronto en rama
cuanto antes lo sepa mejor,
pero quién soy yo
para hablarle de la muerte
a una mirada inocente?


Tienes el pdf aquí.

UDABERRIKO LOREA


Oierrek Udaberriko Lorea kanta bidali zidan behin. Rafa Ruedaren kanta bat da. Bideo baten atzean ibili naiz, baina ez dut aurkitu. Rafaren myspacean bi kanta baino ez dago, bere webguneak azken diskaren materiala baino ez dakar groovesharken diska hau baino ez dator, eta Rafaren arrastorik ez badok info datubasean. Rafaren abestia partekatzeko nire argazki batzuk hartu eta muntai bat egin dut. Gogoratu, muntaia aitzaki bat baino ez da Rafaren abestia entzun dezazun, beraz, ez dituzu argazkiak begiratu behar. Bolumena igo behar duzu, hori bai. Hala ere hainbeste loreen argazkiekin zerbait egitea lortu dut azkenean, bestela nire ordenagailuen zirrikituetatik galduko ziren.



Barkatu Rafa, bideo ederragorik ezin dut egin. Beharbada zure kanta zoragarriegia da, eta horren aurrean gauza bat egin daiteke soilik; isildu eta gozatu. Mil esker zure talento horrekin hainbeste urte gure artean egoteagatik.

EGUNERAPENA:
Bideoa youtuben dago orain, hemen.

2011-12-29

THE ENGLISH RIVIERA


Metronomy talde ingelesaren azken lana (Ekainean agertua) akojonantea da. Benetan. Guillaumen kotxean diska aurreko egunean entzun nuen, Lamb taldeko kontzertuaren bidean. Lambeko kontzertua oso ona izan zen. Guillaumen ustez "akojonantea da hain kontzertu ona egitea hain musika traketsarekin!"... niri asko gustatzen zaizkit Lou eta Andy.



The Look kantako bideoa oso ona da, kanta bezain ona. Laster Guillaumek urteko diskarik onenak laburbiltzen duen zerrenda emango dit, Bagako tribuarentzat. Irrikitan... Melanie Laurent? Bon Iver? Girls? Pitchforkek jada bere lista atera du.

2011-12-28

JON HAITZ LEGARRETA


Berari ez zaio bere buruari publizidadea egitea gustatzen. Ba niri bai, zoragarria iruditzen zaidan guztiarekin bezala. Jon Haitz horrelako tipo bat da; zoragarria. Ez dut aspaldi ezagutzen, ez dut ondo ezagutzen. Baina ezagutzen dudanarekin gehiago ezagutu nahi dudan sentsazio berezi hori daukat. Baga-Bigako irudimenezko tabernako saltsan ondo baino hobeto ikusten dut Jon Haitz; Bernardo, Mirta, Oier, Errapel eta besteen artean. Jon Haitzek dioen moduan "mila izarretako hotelean gaua pasatuz".

Atzo Berria egunkariak bere mendi eta narrazio leihaketan parte hartutakoen artean aukeratutako bost idazlanetarik lehena argitaratu zuen. Honela hasten den kontakizuna:

"Izan da eguna gauaren etsai". Hala diote bart ikusten egon nintzen talde ezagun baten abesti entzutetsu baten hitzek. Eta hala da gaur niretzat; goiz jaiki behar izan dut nire bidaiari ekiteko. Eta goizean goizago oheratu naiz, kontzertutik bueltan. Baina esaera zaharrak dioenez, «gustuko bidean, aldaparik ez». Eta hala beharko du niretzat. Helburuan, Alpeetan, aldapak baino ez daude eta. Laua den edozer debekatuta baitago.

Bilbo lainopean utzita abiatu naiz. Ordu dezente igaroko dira harik eta helburura heldu arte.


Hori irakurri eta berehala gehiago irakurtzeko kuriositatea ez baduzu... igual dio. Baina nik gehiago irakurri nahi izan dut. Azken punturarte irakurri nahi izan dut, ia arnasa hartu gabe. Chamen egon nahi izan dut, Suitzan, Italian, mendian. Testua Jon Haitzek sinatua dago, argazkiak ere.

Argazkiak eskatu nizkion nik Jon Haitzi bere begirada bitxia zela ulertu bezain pronto. Eta argazkiak aspaldi bidali zizkidan arren, hortxe aparkatuta izan ditut. Gaur arte. Belgikako Gare du Midin egin genuen topo, hantxe izan zen gure lehen besarkada. Arratsaldeko seirak markatzen zuen nire erlojuak. Ni bidaiari izanda geltokietan aurkitzen dudan jendea bihotzean eramaten dut betirako. Geltokiak toki emozioz gainezka dauden eraikinak dira; topaketak, agurrak, bakardadean etxeratu, bakardadean ihesi egin, ilegalki tiketa erosi, maleta edo motxilatik tiraka. Arratsalde hartako ordu eskas hura ondo gogoratzen dut. Jon Haitz Brujas eta Gante bidean zegoen, Bruselan lanean egon eta gero. Lagun batek pasatutako Nikon eta tripodea flandiara eramateko asmoz aurkitu nuen. Argazki horiek eskatu nizkion. Hemen dituzu bidalitakoen artean aukeratu ditudanak:







Goian esteka dagoen tokian klik ez baduzu egin eta artikulu osoa irakurri nahi baduzu, hemen daukazu.

SEI IZAN BEHAR ZUTEN


I.
Zenbat eta gardenagoa
hainbat eta intimoagoa
bihurtzen naiz
zuregana naraman distantzia
guztiz desagertzen da
bakarrik ez nago
eta beltza urdinagoa da,
iluna, baina urdina.


II.
Nahiz eta esatekorik ez izan
ezin naiz isildu
nahiz eta zure minutuak hil
ezin naiz isildu
nahiz eta trebea ez izan
gitarraren bila noa
eta goiz elurtsu honetan
abesti berri bat
kantatuko dut
isildu ezin naizelako.


III.
New Yorkeko kaleetan zehar
ahalmen baten bila noa;
hitzekin emozioak pizteko
gaitasuna,
Pakoren antzera.
Nire arima
izen zein aditzen atzetik
doa korrikan
horrelako batean
kontzientzia poetikoak
nire arimari
zuzen begiratzen dio
eta orduan hitzak
desberdinak dira,
Pakorenak bailiran.


IV.
Singularreko
lehen pertsona
maiuskulaz beti
idazten duen hizkuntza
hitz egiten nabilelako
I am thinking big.


V.
Metroko poemak dira hauek
New Yorkeko iluntasunekoak
lau urtetan zehar
eguzki argirik gabe
idazten ibili naizela
orain konturatzen naiz
eskuliburu beltz honi
eutsita
zutik, zein eserita

jendea eskumara begira
marra lodi hori honen atzean


VI.
Nola egin behar dut
beste heriotza baten aurrean
triste ez nagoenean?
zer gertatzen den
ulertzera kondenatua nago
baina orain dena ilun dago
egiaren argia itzali delako
Maudekin joan da
arnasgabekoen dimentsiora
beldurgabeko toki bakarrera.
Argirik ez lur azpian
hitzik ez iluntasun horretan
mutuak gelditzen dira
isiltasuna. ai ama!
isiltasuna.


pdfa hemen.

2011-12-19

DESOLATED COSMOS


Izenez bakarrik ezagutzen nituen; Dawn of the Maya. Uste dut Burdinolan diska berriaren berri izan nuela, baina ez dakit ziur.
Bideoa bolumen barik entzunez gero- bai, nik horrelakoak egiten ditut- beste musika bat espero duzu. Koadrodun alkandorak, ile laburrak, puntu beltz belarritako haundiak, gaztetxoen bizarrak, sinte bat, bideoa naturan egina, marroi argiak, horiak, zerua... Vetusta edo Sexy Sadie izan zitezkeen. Baina ez.

Bolumena igo eta beste mundu batera zoaz. Indartsuak. Horrela, arineketan, 4 minutu eta gero, gustatzen zaizkit. Diska erosi edo jaitsi (edo lehenengo jaitsi eta gero erosi) beharko.



Bideoa Andrea Trigo eta Fernando Olano zuzenu eta editatua.

RONNIE


Botswanatik...



Iñigok, nire lehengusuak (amaren lehengusua nirea eginda), bidalia.

2011-12-15

BENETAZKO EMAKUMEAK


Egunero bezala
fabrikara noa,
tren triste hauetan
beste guztiokin batera
esperantza gabeko bagoietan
galtzekorik ezer
eskuratzekorik ere ez.

Langostino laranjak biluztuz
egun berdinak
urteetan pilatzen dira
hamaika langostinoen azala
segundu batzuetan
kentzen dut,
errekorra omen nintzelako
telebistan sartu ninduten
beste lau tipo arraroekin
langostinoen kontrako panpinak
hor zegoen ere Ramón García

ai...ni bezalakoak zeuden
horrek goibeldu ninduen
paper zurizko jantzi
eta dutxako kapela batekin
langostinoak datoz eskumatik
langostinoak doaz ezkerrera
ez da hitzik entzuten
klik eta klak
buru, azal eta hanka txiki barik
eskumutur kolpeari esker
klak eta klik
fokoek berotzen naute
pim eta pam!

ez diot jada itsasoari
usainik somatzen
oskolekin batera joan da
kapela eta guante horidun
kaio bat baino ez naiz,
moko barik halere.

sinistu behar duzu
hau delako nire kondaira
langostinoen printzipea
oskolen erregea
nork asma zezakeen honelakoa?
benetan,
langostinoen ametsgaizto bat
baino ez izatea
gustatuko litzaidake. benetan.

txalupa izan nahi duen
tabernara noa
emakumeak izan nahiko luketen
besteokin dantzatzera.


pdfa betiko gordailuan.

FOLLOW YOU HOME


Nickelback taldearen All the Right Reasons diskaren lehen kanta. Bateriaren hasiera indartsua eta gero kanta neguko haizea bezala aurpegian astintzen zaitu. Etxera jarraitzearen ideia hori asko gustatzen zait, badakizu. Stalker bat naiz.



Oierrek ekarritako musika.

2011-12-14

OIENE SESSIONS IV: ZURE ATZETIK...


Badakizu Oier etorri berri dela gurenera. Hirugarrenez. Beti bezala Oiene Sessions horietako bat egin genuen. Inoiz baino konpaktoagoa, korrikan, prestatu barik... hau eta bestea... sutagarreko "Zure Atzetik" (Napoka Hiriaren bertsioan) eta Sen ohien "Atzo, gaur bihar zen". Ibaik koroak egin zituen ere. Kantak birritan jo genituen... eta gero grabatu. Xarma, xarma, xarma... Oierren ondoan dena egin daitekelako. Dena autentikoa bihurtzen da.



Estrofan hori hobeto kanta nezake, gitarra parte horretan nota bat falta da edo bertsioa beste tono atean jo genezake, errepikan desafinatzen dut... baina Oiene Sessions hauek beste zeozerren atzean doaz.

TRENBIDEKO BURDINA


Aurreko Ostegun gauen Gare du Midira Oierren bila joan nintzen. Pozaren-pozez. Sorpresa anitz zekarren honek besapean, eskuartean, buruan. Asteburu ikaragarria izan zen, magikoa, intentsoa, gurea. The Starting Point baten asteburua.

Nire moleskinera joan eta lehen espazio txikian, aurre-aurrean, 2010eko Urrian idatzitako poema hau hartu eta pixkat aldatu dut:

zurekin hitz egin dut
ez zure mamuarekin
ezta zure itzalarekin ere
zurekin, ez nire oroitzapenekin
zure argazkiekin gehiagorik ez

ispiluaren aurrean gelditu
zen dena
Urtarrilako gau batean
hilabetea bukatzeke

baina ez zaitut entzuten
agian isildu beharko naiz
aintzinako indioen antzera
belarria
trenbideko burdinan jarriz
urruneko soinuak
etorriko al dira?

hodeien partitura abestuko dut
bestela kable beltz horrekin
airea barrutik atearko dut
zure ahotsa ahaztu dudalako
zure irria bezalaxe
zure begien berdea ere

umezurtzentzat trena
ez da berriz geltokira
itzultzen, inoiz ez.


pdf-a hemen. Adi egonez gero laster Oiene Sessions berri bat ikusteko aukera izango duzu. Adi ez bazaude, lasai, ostiralero bezala... txapa sartuko dizut, nire halanolakotasunaren islada bitxi berri batekin zure leihoa zikinduz.

KODIGO NORTE


Ez nituen ezagutzen. Eta orokorrean ez zait trip-hop, hip-hop edo rap-hop deitzen duten horietako musika gustatzen. Duele kantarekin aldiz, iritzia aldatu behar izan dut, errepika hori munduko errepikarik hoberena ez den arren:



Diska berria hilaren 22an kaleratuko dutela uste dut.

MIKEL SNAKE


Mikelen hitzak, esanguratsuenak behintzat, kanta indartsu batean, Governors taldearen eskutik:



JSang (Ekon, Fjord) eta bere ahotsak beste mundura naramate... ikimilikiliklip!

ESNEKIAK GOGOKO DITUT


Yogurinha Borova taldeak (edo bakarlariak, ez dakit oraindik) Gor disketxearekin diska kaleratu du. Hona hemen single baten klipa:



Itzela, ezta? txalaparta esne botilekin jotzen, panpin sikodelikoak, M.A. baserritarra, erotismoa, traktorea, bihotza belarrean... itzela! Eskerrik asko Iñigon.

2011-12-12

IT RUINS MY LIFE


Irudi baten indarrari buruz...


"Hain arrakastatsu izan nahi dut, non nire bizitza izorratzen den" niri gertatzen zait.

ZORIONAK ETA URTE BERRI ON


Aurten Tucker izan da lehena. Erandioko goimailako dantzari hauek urtea behar bezala bukatu, eta jaio zoriontsuak eta gero urtea behar bezala hastea espero dute:

KARENKA


Ondarrukoen musika asko gustatzen zait. Karenka bideoklipa ez dago gaizki, bere estetika gorri-beltz horretan...



Hemen Danbakako IV lehiaketa irabazi zuteneko kontzertua. Xarma gehiago entzun nahi, hona joan.

MIGUELEN PUNTUAK


Miguel Endarak bere aitaren erretratu baterako 3.2 milioi puntu beltz erabili ditu. Akojonantea:



Niretzat Miguel da "Hero" hori... ezin dut imaginatu beraz bere aita zer ote den. Bere webgunean ilustrazioaren zoom eder bat egin dezakezu.

2011-12-08

LABURKI BIRDBOY


Egunero Nostromora noala badakizu. Gaur hau ikusi dut:



Birdboy laburmetraia azkenik ikusgai. Filmaren webgunean informazio gehiago.

2011-12-07

NAZIOEN MUNDUA


Ez dait webgune honetatik gehiago idatziko duten ala ez. Momentuz mosaiko eder honekin hasi dira:



Autodeterminazioa gero eta argiago lelopean agertzen da egitasmo berri hau. Iñik bidali dit. Eskerrik!

2011-12-06

KLIP BERRI BAT


Kanta jada ezagutzen dugu. Ondo gainera. Orain Ibon Antuñanok zuzendutako bideoarekin datoz Berri Txarrak:



Estetikoki asko gustatzen zait, bengalak, bizarrak, Galderren burua, Daviden begi itxiak, Gorkaren begirada zuzena. Gustoko dut kanta ere. Baina osotasunean bideoa ez du funtzionantzen, nik uste behintzat, ezer kontatzen ez duelako. Bideoaren formatoak zeozer gehiago ekarri beharko luke, kanta bat bete beharko luke. Hemen hiru gizon ikusten dugu, musika egiten, zuri-beltzean, baina non daude albo-kalte horiek? Barkatu Berri, kritikatzea ez zait gustatzen... baina hau ez da kritika bat, komentario inozo bat baizik. Aizue, beharbada ez dut klip berria ulertu. Hemen nago azalpenak jasotzeko prest.

2011-12-05

UCCLE II


Gure hauzoko etxetxo politak erakusten jarraituko dut:





ADITZAK


Garikoitz Knörr linguistak aditzak jokatzeko tresna berri bat jarri du sarean, dohainik, denon esku. Hankasartze gramatikalak denon artean gutxi(tu) ditzagun.


2011-12-02

SOUNDS OF A PLAYGROUND FADING


In Flamesen diska berriaren izen berbera duen kanta. Diskan entzun dezakezun lehena. Arpegio nostalgitxo batekin hasten da. Nire anaiarengana naraman kanta da. Fraka laburren unibertsora. Egia da, jolastokiko soinuak memoriatik kanporatzen ditugu. Eskerrak eskolako umeon ahots berriek nire memoriaren zuloak estaltzen dituzten.



Schefen bertsioa, beti bezain itzela, hemen.

INAKI


Oierri esker ezagutu nuen Iñaki.
Ez, egia esan Erikari esker. Erikak dokumental antzeko hau bidali zidan:



Bale. Orain malkoak lehor ditzakezu eta irakurtzen jarraitu, nahi izanez gero. Hilabete batzuk eta gero, Oierrek Iñakiren "Bajo los Cielos de Asia" liburua ekarri zidan. Liburuko azalean adats errubixo bat duen gizona ikusten da, eguzkiak aurpegian ematen dio, irribarre bat irudikatzen zaio, agian eguzkia baino ez da. Bere atzean menditzar bat, elurrez betea. Laranja, zuria, grisa eta urdina. Hiru egunetan irakurri nuen, Frantziako Britainiako irla txiki batean. Bihotzarekin idatzitako liburu eder bat da. Iñaki ezagutu nuela uste dut batzuetan. Pena bat ezagutu ez nuela aitortu behar dudanean. Irakurri beharko zenuke, benetazko gauzen atzetik oraintxe bertan irteteko. Lehen edizioa agortu da jada, pentsa. Egoitzek dioen moduan, inork ez du zure liburu bat erosiko, beharbada kasualitatez, baina nor erosiko du zuk idatzitako ezer? Beraz, pentsa ezazu berriz ere.

Ez dut hor bukatuko. Oierrek bigarren liburu bat ekarri zidan eta. Azal arroxadun, elur txuri pilo bat, eguzki argia eta piolet bat ikus daitezke bertan. Jorge Nagorek, Iñakiren laguna, "Los Catorce de Inaki" idatzitako erreskatearen kronika da. Liburuaren amaieran Iñaki hil egingo dela jakin arren, liburua emozioz betea dago. Beharbada, hil egingo dela dakizulako, emozioz betea dago. Horia, Alexey, Ueli, Denis, Don, Nancy eta sherpa guztiak pixkat gehiago ezagutzen dudala uste dut.

Iñakik amets bat zeukan eta SOS Himalaya deitu zion. Hemen egitasmo honi buruz informazio gehiago.

2011-12-01

JAKARIK EZ


Hotza zen arratsaldea
haurroi
jakak janzteko esan nien
batzuek jarri
eta besteok ez.

Arratsaldeko argia
desagertu zen
algara, korrika eta jokoen
artean
hotz beltza ekarriz;
nire letania hasi nuen berriz
jaka gabekoak behartuz

Trevorrek jakarik
ez omen zuela zioen.
Sinistu nion.
Jolasak antolatzeari
ekin nion.
Trevorri noizbehinka galdetuz
honek jaka gabe etorri zela

hide and seek !-
oihukatu nuen

ume batek
jaka gorri bat ezkuturik
topatzea, ez nuen espero;
gorria eta beltza

Treeeeevoooor…


pdfa betiko ganbaratxoan.

PROJECT 2: DENETARIK


Entropiak irabazten nauelako beti.
kartesianoa naizen arren...
nik gainditu behar dut,
bestela saltsa gehiegitan sartuko naiz
eta ez dut behar bezala lanik egingo





HAUTSA PUZTU: ARGAZKIRIK GABEKO OROITZAPENAK


Zurekin gogoratu naiz
eta idatzi dizut
eta erantzun didazu
Esbjörn Svensson hirukotea
entzutea bururatu zait metroan,
oraingoan zuretzat poemetan.

Esbjörnen begiak
itzaliak betirako dauden
ur azpian dagoenari begiratuz
mundua bukatu arte.

Zure begirada lotsatia
dut gogoan
edozein herritako kaletako
gaueko ordu txikietan.
Guapoena zinen beti.
Nire ondoan egon zinen.
Oso gertu;
gauza txikietan
beti elkar ukitzeke.

Sopelanatik pasiran
aurrean geneukanaz gozatzen
gure ansiedade eta beldurrekin bizitzen ikasten,
maitasunaz hitzegiten
Kotxean kilometroak ibiltzen.

Gure erlazioa hor gelditu zen
Esbjörn dagoen tokian,
iluntasunean, lehenaldian.
Memorian soilik
argitzen du goizak
elkarrekin gaude berriro
kafesne bero baten usaina datorkit barrura.

Pena bat Esbjörnena.
Pena itzela.
Pena bat gurea.
Itzela baino haundiagoa.

Halere altza ditzagun kopak
eta egin dezagun topa,
Gora gure argazki gabeko
egun zaparrada hura! Gora!

Ez dago argazkirik. Espero al zenuen bat?
pdfa hemendik hartu.

2011-11-30

DEBALDE IKUSI ETA BOZKATU!


Galder eta Egoitzen laburmetraia debalde ikusteko Iganderarte daukazu. Merezi du. Izena eman behar duzu hori egin baino lehen, baina horrek ez du ezer suposatzen. Hona joan.

Oraintxe bertan!

Eta ez badiezu 10 borobil eta eder bat ematen, zure IP helbidea daukadala gooratu. Bestela, IP horrrrren aurrrrrrean beste kontsonante bat jarrrrrrrita... latinezko esaldi famatu hori idatziko dute zure argazkiaren ondoan biharrrrrrko egunkarietan.

2011-11-29

HEMEN (HAN) TORTURATZEN DA




Tortura Euskal Herrian dokumentala prestatu du TATk. Datorren Larunbatean Bilborock aretoan aurkeztu egingo da.

2011-11-28

ELKARRIZKETA BATEN HARIA




"gure argitasunera egin behar izan diogu alde"...tipo hauek ez daukate beldurrik. "disko hau benetazkoa dela...hostia...". Eta Gorkak argi uzten duen bezala, sugeak kosk egiten jarraitu nahi du.

LOOP


Aritz Morenoren minutu eskaseko filmak filminute festibaleko garailea:

HAUTSA PUZTU: 09.02.09


Atal berri bat hasten da gaurkoan.

Hortik galdu diren poemak berreskuratzen hasi naiz, batzuk berridazten eta irudia gehitzen. Argi dudalako nire ordenagailuan ez direla gelditu behar. Irakurlea barik poesia ez delako poesia. Para que no se pierdan las viejas letras, porque son nuevas cuando alguien descansa su mirada sobre ellas.

Hoy es 9 de Febrero.
Y por eso os envío esto:
Todo tiene solución
menos la muerte.
De eso sabemos todos.
Sin excepción
y en el fin
no hay más ni menos.

Y aunque parezca mentira
aquel 9 de febrero
me trae buenos recuerdos
aunque no recuerde
si hacia frio o calor

no solo porque
me recuerda
la sensación
de vuestros cuerpos
de vuestros abrazos sinceros
donde aquellos
a los que os cuesta abrazarme
lo hicisteis como nunca.

no solo porque
en aquel vacío sábado
mientras aquel mundo
que se había quedado
sin el aita
sin el marido
sin el hijo
sin el hermano mayor
y Mañi tenía que seguir
sin su gran amigo Jon.
yo os tenía cerca.
Más cerca que nunca.

no solo porque
me di cuenta
de que no lloraba,
me sentí más vivo que nunca
y feliz de saberme
acariciado
por vuestras presencias.

Y poco después de aquello escribí,
una vez más...

"Leo el peródico,
y tú no
Huelo el tabaco
y tú no
Ando sobre las calles
y tú no
Me quemo con el aceite
y tú no
Sueno con mi guitarra
y tú no
Siento, lloro y grito
y tú no
Siento, río y suspiro
y tú no
"

y años después
esas palabras
siguen ahí

no solo porque
llenasteis
de miradas cómplices
llenas de agua
el desierto de mis entrañas.
porque me sostuvisteis
con esas sonrisas
que guardo
cerca de mi almohada


el pdf lo tienes aquí

2011-11-27

NO HAY VUELTA


Estoy escribiendo una novela
es obviamente la primera,
porque no creo
que en otras circunstancias
numéricas
le dedicaría todo un poema

es una novela
que ni siquiera
mis sufridos amigos
terminan de leer
tampoco se atreven
a decirme lo que piensan;
imagínate la mierda

pero ya no hay salido
porque he quemado
todos los mapas
y he derribado
todas las puertas
que me trajeron aquí
y no puedo seguir el rastro
para intentar un regreso
acabo de romper la brújula
he dejado mi trabajo
-como en las historias
de perdedores
que se buscan perdiéndose-

soy consciente de
mis pocas garantías
y a los hechos me remito
todas las editoriales
dijeron que no
a mi primer intento
y el new yorker
me escribe
formateados mensajes
más a menudo que mis
amigos y conocidos
para decirme
que lo sienten mucho.

y este poema
es tan patético
como todos aquellos

aunque si Hemingway
tenía razón
honestidad me sobra
así que, porqué no,
brindemos ya por mi éxito


aquí tienes el pdf.

2011-11-25

LIFELINE


Ostiralerako aproposa. Zuzeko bertsio intimista batean. Arratsaldea harraatzen gaituen bitartean.
Kanta hau niretzat oso berezia da. Bernatentzat egin nituen irratsaio guztietako sintonia zelako, saio berezi honetan bezala.

Gora Ben!

GUY BUTTERY


Emozioz betetako kanta. Emozioz betetako musikaria.
Oinutsik. Adatsa, gitarra eta argi txiki bat.



Pasote. Akojonante. Ederra.
Eta lista nire erraietan jarraitzen du.
Inspiragarria dela argi gera dadila.

Eta hau?



Galtzerdiekin.

PROJECT 2: OINAK


Proiektu hau hasi nuenetik
kalera egunero irteten naiz kamararekin
leihoak ireki nahiean
nire hiriko turista
nire haundinahien nihilista bihurtu ezin
bikoteak bikote
ez da hobeto bi oin bakarra ezik?





DAPHNE


Irinaren lana aztertu dut
atzoko argazki bat
gaurkoratu duenean
erreprodukzio lana
denborari omenaldia

Modernismoa
zer ostia da hori?
arin bizitzea?
teknologiaz gozatzea?
ala atzera begira
eta lehenaldia birpasatu.

zer esango dizut ba
zuk jada ez dakizuna:
sentsazio bat
emozio bi
hiru desira
hamaika hitz galduokin

denboraren zirrikituek
benetazkoaren korapiloak
askatzen dituzte
eta horrela etor naiteke zugana
biluzik
memoria guztien gordailu
ahaztutakoen oztoporik gabe
benetazkoa urri delako
ahaztutakoa da gehiena
atzera begira
bestela
eta dena izango da hobea
Hemingway zein Xenpelar
Lizardi zein beste poetak

atzera begira
dena dirudi hobeagoa
begira, bai begira;
denboraren filtroak
halanolakoa hiltzen
selekzio positiboa
darwinismo literarioa

hildakoaren artean
zutik daude oraindik
memoriaren zaldun berdeak
nire aurrean
biluztu ez ziren
emakume guztiak bezala
kutxa berberean gordeak
eta beti diraute hobeagoak

aurreko garaiak dirudite hobeagoak
etorkizuna aldiz
aukeraz dago josia


Daphneren argazkia dut
oraintxe bertan
nire aurrean.
Daphneren argazkia
duzu zuk ere begipean
Baina, nor da Daphne?
Peneus eta Creusaren alaba,
ni Apolo ez izan arren
ninfa bat da Daphne
denbora bezalaxe
eta Apolo banintz bezala
bere atzetik noa
birginitatearen atzetik

pdf interesatzen bazaizu hemendik jaitsi.

2011-11-24

EL ARTE DE VOLAR


Atzo Altarribaren komikia bukatu nuen. Iciarrek ekarri zidan kopia Gasteiztik. Hona hemen bideo promozional bat:



Eta hona hemen nik Antoniori atzo idatzi nion mezua:

Antonio,

No me conoces. Yo tampoco a ti. Pero tengo el inmenso placer de poder disfrutar de tu trabajo.
Supongo que habrás recibido centenares de mensajes (ya nadie escribe cartas) que tenían esa frase al principio, a modo de tarjeta de visita. Porque la curiosidad mató al gato, pero a nosotros nos tiene en vilo y nos da ganas de encender nuestras ilusiones.
Bueno…
pues la cuestión es que acabo de cerrar la última página de “El arte de volar” y tengo que hacer algo para salir del estupor alucinógeno en el que tus palabras y las ilustraciones de Kim me han dejado. Supongo que mucha de la correspondencia que has recibido, la anónima, contenía también algo similar…
siento no ser original.

Solo te escribo estas humildes líneas para contarte la gran emoción que me invade después de haber trabajo la historia de tu padre. Muchas cosas se van a quedar en mi memoria grabadas para siempre. La sensación de casi ver caer a tu padre… esa libertad redentora, que no pudo conseguir en vida… una historia más de un perdedor que se metió en muchas de las luchas ordinarias, muchas de las irremediables batallas que por lo menos luchó, porque el que no lucha, no pierde. Y hacen falta perdedores para cambiar las cosas. Además me parece que casi todas las luchas que perdió tu padre eran lícitas y moralmente defendibles. Pero eso es otra historia. Artísticamente hablando me interesa mucho la forma del comienzo de la historia, esa especie de ocupación de la memoria de tu padre, esa especie de reencarnación tuya, que te permite darle fuerza al relato porque todo está en primera persona. El legado se hace muy presente. La herencia, más allá de algo puramente genético y biológico, que va solo en un sentido; de padres a hijos.

El ejercicio de memoria histórica que haces, a través de los ojos de tu padre es espectacular. Acojonante. Me ha entusiasmado ese momento en el que se habla de la renuncia a lo que uno es para poder sobrevivir, en los primeros momentos del régimen. Me interesa mucho ese aspecto de muerte en vida, que lleva indudablemente a dar más valor a ese suicidio que al que en realidad termina con los 90 años de tu padre.

Podría dejarte ciego escribiendo, porque lo inspirador de tu historia no tiene límites. Invita a la reflexión de una manera sutil y muy eficaz. A reflexionar sobre aspectos filosóficos, históricos, morales, personales, humanos… y una larga lista de esas palabras importantes que todos conocemos.

Antonio, solo me queda agradecerte infinitamente tu trabajo, tu obra, tu lucha diaria. Espero pronto poder seguir disfrutando de algo más de tu trabajo. Gracias a tu fantástica página web, se hace muy fácil adentrarse un poco más en el universo Altarriba.

Enhorabuena por ser tan fiel a la verdad – a la tuya, a la de tu padre, a la de tantos otros, como Mariano, Doroteo, Hipólito, Ángel, Elvira, Basilio…- y tan auténtico. Un aplauso silencioso que debe de acompañarte siempre.

perdón por la incursión y por esta larga epístola.

Eneko

THE THINGS THAT EXCITE ME... (ME TOO)


Ez dakit nola heldu nintzen hona, igual dio. "Blogging the beautiful" esanguratsuarekin aurkezten da blogalaria. Ni ere kitxikatzen nau honelako edertasunak.








2008ko Urriatik egunero argazki bat jarri du lagun honek. Hona joartxiboa kontsultatu nahi baduzu. Bertan, hasierako intercourse tendentzia voyeur batetik hasita gaur eguneko eskulturara nola iritsi deneko prozesua ikusgai.