RECUÉRDA®TELO

El recuerdo es un arte;

recordáte.

¡cómo! ¿ya no te acordás?

El artista sirve

aunque no produzca riqueza

convertido en producto.

Pregunta sin respuesta

vestido de mentiras

sin vergüenza aparente

denunciando sin solución.

Te recuerda

que puedes ser otros;

te invita a

soñar sin pesadillas

ganar sin trabajar

gozar sin sufrir

imaginar sin ser

ser sin querer

querer sin engañar

engañar sin dañar

dañar sin asesinar

asesinar sin pagar.

Labor social marchita.

¿Por qué quieres

gastar una sola vida?

¿Por qué te dejas aburrir?

¿No te quedan ganas?

¿Por qué pierdes el tiempo?

No te das cuenta.

Reinvéntate

pronto será tarde.

Rehazte. Eso también es un arte.

Al tiempo no le derrota nadie.

acabará contigo pronto;

recuérdate.

A falta de tiempo para irme a Salamanca. La foto la he sacado del último post del blog del European Tour de Berri Txarrak. A saber quien es el artista.

EMAKUME GIDARIAK

Ez zaizkit kotxeak gustatzen. Emakumeak aldiz bai. Batzuek matxista puta bat naizela uste izango dute argazki hauek ikusi eta gero. Emakumeek gaizki gidatu ohi dutela uste izango dutenak ere ugariak izango dira. Ni bien artean nago (grisa bezala)... eta edertasuna baino ez dut ikusten. Beste guztia zure buruan dago. Ni gidaria baino ez naiz:

Argazki gehienak Onfal jaunaren ganbaratik datoz, berarenak ez diren arren. Bestela hemendik edo handik.

NOW YOU SEE ME

Ala ez?

BASOKO ISTORIOAK

Lokatzaz beteta etorri naiz handik beste behin ere:

Hay un extraño en el bosque. Nadie sabe de dónde ha venido, ni lo que quiere. No guarda ningún parecido con nada que se hubiera visto antes por allí y además emite una extraña y débil luz. Los seres vivos se esconden, huyen y evitan el contacto con esta nueva criatura, pero un habitante del bosque, el más valiente entre los más curiosos se acerca con sigilo en busca de respuestas…

Inigok argazkiak egiten dituela badakizu. Teknika hobetzen joan da. Orain argazkiaren bizitza propioari hitz batzuk gehitzeko garaia iritsi dela ematen du. Berri ona, gero! Basoko istorioak kasu.

LAMIA

Atzerritik ezin hurbil egon,

barnealdean ezin hurbilago;
                          ezinegon.

Mendi-itsasoko

               gorputz

merkatu-tabernako

                 doinu

azala belus-egur

nolakoa da zure arima

euskal-lami maitxia?

Bi eratakoak

gara denok kanpotik
amamaren ustez;

jantzita ederrak bai

baina biluzterakoan itsusiak direnak.

Eta besteak. Alderantzizkoak.

Lamia ezik, magiagatik agian.

Koloredun oihal 

zein gorputzeko tonu,

perfektua dela dio

Kama jainko hegalariak.

Salbuespen barik araurik ez.

Desirak arauei muzin.

                                                          Lamia. ai, Lamia!

194

Nazio Batuak (NB) a.k.a United Nations gaur bilduko dira. Egun historiko bat izan daiteke azaroaren 29 arrunta hau. Palestinaren alde bozkatuko dutela dirudi... Baietz bozkatuko dutela dirudi! Palestina NBren 194. nazioa bilaka daiteke.



Ez da munduko bideorik hoberena.
Ez da munduko kantarik hoberena.
Ez da munduko egitasmorik hoberena.
Ez da munduko tokirik hoberena.
Ez da munduko gatazkarik hoberena.
Ez da munduko gezurrik hoberena.

Hoberena hango hiztegietatik aspaldi ezabatu zuten.
Baina Palestina munduan dago!

BILBLOGARI

Atzo idatzi zuten Nontzeberritik. Gaur arratsaldean izango omen da Bilblogari 2012 sari banaketa, Bilboko La Bolsa Udaltegian... Lehiaketa bat zenez, parte hartu nuen. Ahaztu ere. Barkatuko didate Nontzeberrikoek. Parte hartzaileen zerrenda begiratu eta kuxkuxeatzen hasi eta Lucia M.M. izenean klik egitean, zera aurkitu dut:

gauza politak

egon badaude

Berogailua

Hotza

Gorria

Ilargia Egunez

Gosaria arratsaldez, parranda igandez.

Argazki gehienak ez dira bereak, flickretik datoz (Luciak argazkilarien izenak jartzen ditu argazkien behekaldean, nik ez bezala). Izenburuak eta esaldiak ordea bai. Itzela! Hauek biek ere txundituta utzi naute. Momentua Bizi (Amaia I.A.) eta Alter eta Ego (Ander O.B.). Gaur arratsalde-gauean (evening euskaraz?) irabazleen izenak (kategoria desberdinak daude) jakingo dira. Hoberenek irabaz dezatela! Beste behin ere ez naiz ni izango. Eta horrela izan behar du gaurkoan ere. Argi daukat.

DIAZ...

Agian Berri, gaur Genoan joko dutelako, Diazek odola garbitu ote duen ikustera hurbilduko dira:

HALAKOAK DIRA ETA KITTO!

Eneritzek aurreko egunean mezutxo bat bidali zidan. Laster kontatuko dizut Eneritzez, baina momentuz, Kasernaraten disko berriaz gozatu, taldeko kanpain dendatik hartu berri dut. Bertatik, edo hemendik, jaitsi dezakezu. Debalde.

Niri ahotsa gehien gustatzen zaidana da. Letrak. Akatsen xarma. Autentikoa. Erreala. Ukitu daitekena. Bukowskik behin eta berriz esan zuen moduan... ez dago onik, ez dago txarrik. ez dago gazkilerik... gizabanakoa dago. Ez zaitez lotsatu. Charlesek gizabanako baten miseria guztiei buruz idatzi zuen. Lehen pertsonan... mundu honen alderik zatarrena ekarriz sorospen ariketa bat egin zuen, nahigabe... edo nahita. Gu salbatu gintuen, ez gurutzean hil zen (???) beste hark bezala. Nahi duzuna egin dezakezulako. Libre zarelako. Ispiluaren aurrean zaudenean... bere hitzak gogoratu. Ez da zure errua. Ez da erru bat.

Ba hori... Kasernarat entzun; errealitate dosi galanta Eneritzek kantatua. Berea baino ez den ahots horrekin. Zenbat taldek edo bakarlarik esan dezake hori? Eneritz entzun eta bera dela argi gelditzen zaizu. Edo bestela joan zaitez otorrinora. Eneritz lotsatuko da, ez zaiolako honelako lorez betetako konturik irakurtzea gustatzen. Baina berak badaki ez dudala esaten perfektua denik, esaten ez ditudan guzti horietan baitago hobetzeko espazioa. Eta hori berri ona da. Gainera perfekzioa... berari bost! Barkatu loreengatik. Behintzat ez dute usainik.

FIRE WALK WITH THEM

Badirudi twitter barik ez zarela ezer. Badirudi blog bat gabe ez zarela ezer (believe me, blog batekin deus izaten jarraituko duzu). Feisbuk®, Eskaip®, Guatsap®, esmarfon bat, tablet bat, mepe hiruak entzuteko gailu bat... etabar luzea. Twitter barik ez nintzateke ezertaz enteratuko! Oh My God!...

Ba hori... ni bezalako BTX fanatiko batek egunero irakurri beharko duela, gaurtik aurrera, taldearen European Tour 2012 inguruko bloga. Disko berria (Haria, 2011) L.An grabatu zutenean gauza bera egin zuten. 

Gorkak, Nimes hiriko txoko batetik, hor nonbait; zera dio:

Zerua maindire beltz bat zen Andorrako Arinsalera iristerako. Bidean gindoazela Radio Nacional d’Andorratik deitu ziguten elkarrizketa egiteko eta esatariak garaiz gaztigatu zigun: fa fred, fa fred, abrigueu-vos. Hotza egingo zuela, alegia, eta berokiak gertu izateko. El Cau aretoan gailuak deskargatzen hasterako ohartu ginen baietz, hauxe dela Pirinioen legea, hobe eztarria tapatu oraindik 16 kontzertu falta dira-eta.

Arinsaleko eszenak Twin Peaks-etik aterea zirudien: mendi kaskoak zelatari, ibai harrotuaren zaratotsa, pinu-enborrez egindako ttattolak (Hazparnen ikasi nuen hitz hau). Iduri luke edozein momentutan ager zitekeela Laura Palmerren gorpua aurkitu zuen morroiren bat, gure soinu-froga aldarrika etenaz. Zorionez ez zen halakorik gertatu eta afari-lege ederra eman ziguten oholtzan dena prest utzi ostean. Kaneloiak hasteko eta “entrañas” deitzen dioten okela gero (latza!).

2007an kaleratu zenetik ez dut ‘Zertarako Amestu’ dokumentala berrikusi. Ondo gogoratzen badut, bada eszena bat non neronek esaten dudan musikari izan nahi dudala astebururo ‘mozorroa’ jarri eta kendu behar ez izateko. “Musikari izan nahi dut astearte batean Munichen jotzen egoteko, esaterako”. Atzokoaren ondoren, orduan esandakoa berrestera nator. Nork espero zuen astelehen buruzuri baten Andorrako areto batetan halako zalaparta sortuko zenik? Irratiko esatariak aurreratu zigun ikusmin handia sortua zela eskualdean, baina halako erantzunik? Jendea lehendabiziko minututik egon zen kontzertuan sartuta (batez ere ‘Onak eta txarrak’ jo genuenetik). Izerdi trukea erabatekoa izan zen eta ‘Berba eta irudia”-n wall of death batekin ere ausartu ginen, hain zen beroa giroa. Bisak luzatu behar izan genituen zaleen orruak asetu ahal izateko. Ez naiz Doningtonez ari, komunikazio musikalaren mirari txikiaz baizik. Astelehen gaua zen eta mendiz inguratutako areto bat lehertu genuen gure kantuekin. Gertatutakoaren irudiak ditugu. Fire walk with me.

Gorka, David eta Galderren musika entzutea gauza bat da. Gorkaren letrak irakurtzea eta oihuka edonon errepikatzea beste gauza bat. Gorka irakurtzea... hori ez da gauza bat... hori beste zerbait da. 

Segi fin mutilak!!! Zorte on! Hit the road!!!! Egurre! 

VOIR UN AMI PLEURER

Ça fait un an que ta maman ne dit plus rien.

Putain.

J’ai plein des peurs…

ma mère est encore là.

Moi j’ai plein des peurs…

bien sûr

voir un ami pleurer….

J’ai lu ton poème et ton texte

encore une fois

mais je ne vais partager ça avec personne

en revanche

j’ai cherché un poème

que Bernat a lu a l’église

le jour après le silence de mon père

je n’ai le pas trouvé…

desolé
et desolado.

LEHIAKETAK

Aurten hainbat lehiaketan parte hartu dut... Lasai. Ez dira edertasun txapelketak izan. Momentuz isiltasuna da nagusi. Badakizu horrek zer esan nahi duen. Lo importante es participar. Ziur! Esaiozu hori beti galtzen duenari. Fijo poztuko dela.

Lehiaketek, saririk ez ezik, zerbait ematen didate; epe bat eta irakurleren bat edo beste (epaimahai kide gizajoak). Epeak, idazlana bukatutzat eman behar deneko egun horrek, idaztera bultzatzen dit. Irakurle ikusezin horien kritikak irakurtzea gustatuko litzaidake eta horietatik ikasi. Lan izugarria izango litzateke beraientzat. Pena bat.

Gaur Lasarte-Oriako XXVI literaturako lehiaketako emaitza jakin dut oraintxe bertan, aurreko astean publikoa egin zena. Nik webgunez webgune galdu behar dut denbora emaitzak bilatzeko. Isiltasunak zer esan nahi duen badakit, hortaz, ego-kolpe berririk ez. Baina nork irabazi nahi duen jakin nahi dut beti. Kuriositateak hil zuen katua. Ikastolan nire bihotzeko neska harekin alde egin zuen tipoaren aurpegia ikusi nahi izan nuen bezala. Fakultatean maite izan nituen N1 eta N2 beraien mutil-lagunekin distantzian zelatatzen nituen moduan. Lasarteko lehiaketako hiru kategorietan parte hartu nuen (bai, optimista eta estajanobista bat naiz, masoka pixka bat ere). Hiruretan irabazitako pertsonen izenak googlen sartu eta beste zenbait lehiaketak irabazi izan dituztela ikusi dut.

Laster hemen aurkituko dituzu bidali nituen mikrokontakizun biak. Exhibizionismoaren ajeak. Biak Bagan irakurri ditut jada, baina bertsio luzeago eta landu-zuzendu-berridatzi gabekoan. JK eta Heriotzaren aurpegian dira hain zuzen.

MADRID 1987

Kazetari famatu heldu bat. Ikasle bat. Lagun baten komunean giltzaperatuak. Biluzik.
Bizitzaz, literaturaz, politikaz, frankismoaz, gaztetasunaz, sexuaz...
David Truebak zuzendu eta idatzia.

IPARRALDEKO ZERUAK

Dakizun bezala gora begira nago sarritan.

Aurtengo udan autokarabanatxoa hartu eta iparralderantz jo genuen, Estokolmora lagun batzuk bisitatzeko helburuarekin. Guztira 21 egun eman genituen errepidean; Belgika, Holanda, Alemania, Danimarka eta Suediaz gozatuz. 2800 km egin eta gero, Suediako aireportuko parkinean utzi genuen gure etxetxoa eta abioez itzuli ginen Bruselara uztaila amaitu baino lehen. Iritsi eta berehala umeekin Bilbora joan nintzen. Autokarabanatxoak beste 5000 km egin zituen Suedia zati bat eta Norbegiako zati handiago bat lagun batzuekin (Jean Charles, Laurence eta bere hiru alabak) zeharkatu eta gero.

Suedian aktoresa asko ezagutu nituen.

Gauak laburrak dira iparraldean uda partean, batez ere ekaina bukaera eta uztaila hasieran. Segituan dituzun argazki gehienak hegoaldeko zeruak ilunak zeudenean hartuak izan ziren. Gizabanakoarekin gertatu ohi den bezala, hango herritarak desentsibilizatuak daude, eta ez dute jada gora begiratzen. Gu laurok ordea guztiz flipata eman genituen gau guzti-guztiak.

Argazkilari hobeagoa izatea gustatuko litzaidake honelakoetan...

ONDOKO NESKAK

Belgikatik alde egingo dugu egunen batean... baina momentuz ondo gaude. Birra, txokolatea, grisaia, euria, trafiko arazo itzela, manifa pilo bat, hizkuntza anitz egiteko aukera, pain au chocolat, Israeleko zerbitzu sekretua, London, Paris, Amsterdam, Koln, Luxembourg (5 nazio desberdin) hiru ordutan gutxi gora behera, egoera ekonomiko zaila baina PIGS baino hobeto momentuz, BD ugari irakurtzeko... et les voisines...

PROJECT2: LONDON LONDON

Oierrek eta biok Londonen ibilitako argazkiak ikusi dituzu. Bidai bereko une batzuk project2-rako gorde nituen. Hauexek:

B: I am cold
A: I am warm
B: I envy you
A: I am wet
B: I am thirsty
We are so close. We are so far.

and the rest

GUILLAUMEN AZKEN IMEILAK

French Style. Horrela zuen izena Guillaumek larunbatean bidali zidan imeilak. Hitz gabekoa (kanten hitzak arretaz entzun behar nituenaren seinale). Kanta biren estekak:





Excellent! Magnifique! J'adore cette musique! Les paroles... ay! l'erotique... le comique... j'adore! merci Guill! merci!

Baina Guillaume ez da tipo monokromatikoa. Ezta pentsatu ere. Ostiral gauean beste esteka hau bidali zidan:



Yes! Ruin it all! Fuck it!

Urtea hastean Bagan tradizio bat dugu. Aurten Guillek sekulakoa prestatuko digulakoan naiz. Iazkoa gogorra egin zitzaion, disko urrien urtea dela esan zidan aurreko astean... urte honetako zerrenda aukeratzeko 365 egunetan zehar lan egin du gaixoak. 2012a ere ez da urte musikala izan. Baina Guill berezia da. Lagun batzuek urtean behin baino gehiagotan idazten didate. Horrek beste ezerk baino gehiagok pozten nau. Mezuak. Lagunak. Hitzak. Maitasunak. Bihotz beroak.

Haut les coeurs!

BI HITZ

Estatu vs. Inposatu.

Etsai vs. Etxe.

Banketxe vs. Kartzela.

Salaketa vs. Kaleko artea.

Odola vs. Margoa

Argazki bat vs. Mila iritzi.

OSTEGUNAK

Lehen Bagak ostiraletan bidaltzen omen zuen bere propaganda... baina inpaziente batzuk gara. Agian Gasteizen ikasi genuelako edo... Agian Jon Arretxek udan okupatzen zuen etxean bizi zen neska batekin maitemindu nintzelako, Jonek Ostegunak idatzi zuen garaian (gustatu zaidan Jonen liburu bakarra... barka nazala gustu txarragatik)... Agian Jon aurtengo udan Guggenheim ondoan ume batekin jolasten ikusi nuelako... paparazzi urizar hortik egon zelako...



Life is too short
and then you die

a tomar por culo, jodddder! (ponte los tirantes)

LONDON OIERREKIN

Oier Bagako mediku ofiziala da. Gitarra primeran jotzen du ere (nire ahotsak bere doinua behin baino gehiagotan zapuztu badu ere). Oier bidaiari amorratua da. Oierrek ez dauka etxerik, nahiz eta Londreseko hiriaren txoko batean bizi. Hitz batez definitu behar banu (badakizu errekorte garaiak direla... nire prosan ere) badakizu zein den... ez? Oiene Sessions guztietan ikusten den hori... ez? Bere txokoan ikusten den hori... ez? Mundu puta honi falta zaion hori... ez? Ni ez naizen hori?... ez... keep looking! You may find it...

Aurreko egunean Londonen ibili nintzen berarekin. Nire lehen bisita. Oierri eta hiriari. Hona hemen hango pizti batzuk (gaueko piztiak guretzat gorde ditut, exhibizionista bai... baina lotsatia ere... eta gainera nola bakarrik ez nengoen... ez dut nahi lagun baten intimitatea mahai gainean jarri. Aurretiaz egin izan dut, eta desastre bat izan da).

Hona hemen nire bidaiaren kronikatxue:

Praying for a bottle of wine

After the bottle I

Stylishhh

Is happyness inside only?
You are kidding me!

Round deal.

iLion King

Happy Hour (7am-11am):
kuadrillaaaaaaaaaaaa!!!
Joxepooooooooo!!!!

Every city has its Poet
and I find them all

Co-(m)muting

Sunday morning: fuck the church!
Touch! Pause! Engage!
Let's crunch! Let's scrum!

(nr 581) I love you too.
Read my fingers and look at me.
Would you marry me?

Mr. Humble
Gazing the moment

Too much beer.
I'll go take a leak.
Who the fuck took the picture?
Was it me? Was it my dick?
Too much beer.

Every city has its muse
and I find them all
you just have to follow the crowd...
or look for the Bureau de change