PUNTO DE MIRA

Barricadaren azken diskoko kanta bateko bideoa. Oso elegantea gelditu zaie k(a)ontua Txantreakoei. Elegantea nik hartu dudan ustekabea... El Drogas abenduan taldea "utzi" zuela! eeeeeeeeeehhhhhh!!! Aspaldi talde nafartarra oso gutxi jarraitu dudala argi dago.



Hona hemen El Drogasen agurra:

Unos dirán que me he ido
El otro (que soy yo) que lo han largao
Que todavía tengo en el culo
Algún que otro morao

Unos parecen afligidos
El otro (que soy yo) es un manirroto
Que ya no encuentra su sitio
En el momento de la foto
(Andá! Esto es de Rulo)

Ni dejé ni dejaré nunca
Eso que llaman BARRICADA
Dejo camisa de once varas
Y alguna que otra peluca

Podrá tener muchos nombres
Podrá dar muchas sorpresas
Pero conmigo no cuenten
Que no me vale la pena

Por su tiempo muchas gracias
Por las idas y venidas
Ahora me toca comprar la entrada
Y aunque sea un poco a tientas
Ya encontraré la salida

LES CONCERTS A EMPORTER

Jeanek kontzeptu zoragarri honen berri eman zidan atzo. Nahiz eta nobela zuzentzen nabilen, honi buruz zeozer idatzi behar dut. Ideia oso sinplea da. Musikari edo talde famatu bat (R.E.M, Phoenix, Jose Glez, Bon Iver, Animal Collective, Wilco...) hartu eta kalera eraman, komunera, taberna batera, supermerkatura, metrora, kotxera, eskaileretara, hondartzara... dena dela... mikro barik... ekipo barik... eta ateratzen dena grabatu. Pariseko tipo batzuen ideia xarmangarria. Benetazko zuzenekoa... floritura barik, argi barik, publikoa edanda edo drogatua egon barik... lanera bidean edo eleizatik irtenda. Musikariek testuingurutik aterata beste zeozer bihurtu daitezkelako. Desfase itzela. Aloe Blaccena kasu:



Zazpi urte daramate hau egiten. Hemendik kontzertu guztiak ikus ditzakezu.

Begiratu beste hau adibidez:



Soirees des Poches saioak ere La Blogoteque kolektibokoek egiten dituzte.

ATZOKO FESTA DONOSTIAN

Ezer ez da aldatuko; benetako iraultza bat gertatuko ez delako, banketxeak funtzionatzen jarraituko dutelako, politikarien soldatak futbolarienak bezain altuak izango direlako... baina guri bost... ezta... Athleticek Alemaniak lau gol sartu zituenez... dena ongi. Joder. Hona hemen atzoko txarangaren irudi politak, musika alaitxo batekin, nola ez, hain giro apartari ezin zaio beste musika bat jarri:



Transistoriakoek egina.

TRES MINUTOS

NotodoFilmFesteko laburren finalistak aukeratu dituzte jada. Ikusi ditudan lehenengoetatik Belen Sanchez-Arevalo eta Javier Marcok idatzitakoak grazia egin dit:



Beste hau ere aukeratu dute.

SWEETEST KILL

Nire Spotifyn sua ateratzen dabilen taldea. Lehenengo kanta entzun:



Eta orain bideoa ikusi:



Flipatuta gelditu naiz.

STRAIGHT LINE STITCH

Kotxean daramadana:

PUBLIKOAREN TITIAK

"Gure kontzertuetako gauzarik onena publikoaren titiak dira!" esan zuen musikariak.

ATM

Estatu Batuetan kutxazainak ATM (Automatic Teller Machine) deitzen dira. Pelikula honetako protagonisten gotorlekua bihurtzen da ere:



Bigarren klip honetan kanpokoa benetan arriskutsua dela ikus daiteke:

EZ EROSI

Idealistentzat bakarrik al dela uste duzu?

BEAUTIFUL WORLD

Belako Mungiako auzo bat da. Eta azken hilabetetan batu den hiru musikarien egitasmo berria. Aitxitxeren tailerran grabatutako bideoa. Maketak etxean grabatu dituzte:



Euskadi Irratiko Faktoria irratsaioak aurreko egunean elkarrizketatxo hau egin zien.

HAMAIKA KILOMETRO

James Cameron zinemagileak 11.000 metro egin ditu, beherantza. Itsaso azpian:

SOUND OF MY VOICE

Trailer hau ikusi dut:



eta neska hemendik gogoratzen dudalako... filmaren lehen hamabi minutu horiek ikusi ditut:



Aurreko pelikula hori ikusi nuenean aktoresaren ahotsa gehien gustatu zitzaidana izan zen, oso neska liraina izan arren. Ahotsa.

MOI AUSSI

Kanta honekin batera, Belgikako irrati gehienetan ZAZ taldeko kanta hau etengabe entzuten da:



Kaleko bertsio hau Oierren ganbaratxotik lapurtu dut.

NEGUA JOAN DA

Azkenean...

DEFYING THE GODS

Sopelakoek apirila bere bigarren diskoa kaleratuz hasiko dute: Defying the Gods. Aurrekoa bezain ona bada poztuko naiz. Bideoak ere ez ziren makalak izan, beraz... bideo on bat laster erakutsiko digulakoan nago.

Hona hemen hortik harrapatu ditudan lehen kanta biak:

LEIRE

Burusoilaren beste bideo bat:

EQUAL PAY DAY

Emakumeek gizonok baino %22 diru gutxiago irabazten dute bataz-beste, soldatari dagokionez. Sasha Grey porno aktoresak (2010ean, wikik dioenez, best anal and oral sex scenes sariak irabazi zituen) gizon askok baino diru gehiago egiten zuela dio. Porno industrian, orokorrean, emakumeek gizonek baino diru gehiago irabazten omen dute. Sektore bakarrenetarikoa, alegia:

GARDENA ETA GARBIA

Ezagutzen banauzu, gardentasunarekin obsesionatua nagoela jakingo duzu. Komunikazioan, giza erlazioetan, idazkietan, berba batean...

LED batzuk alde batean, kamara bat bestean. Honela aurkeztu nahi izan dute kutsatzen ez duen Mercedes garden hau:

INCUBATION

Cubako argia desberdina delako. Philip Glassen musika (bigarren kanta hori) bezala.

UDABERRIKO IBAIAK

Udaberrian argiak dena ukitzen du.
Ibai izoztu bat martxan jar dezakena geldi dezake ere. Yosemiten adibidez:



Udaberriko gauzatxo bat gehiago, hemen.

TANO PASMAN

River (Argentinako futbol talde klasikoetariko bat, herriaren taldea) bigarren mailara joateko zorian, partida bat. Tano telebistaren aurrean zegoen:

TROPICAL BOY

Bruselan udaberria ez da 21ean iritsiko. Doinu beroen bila joan behar. Hortik Coman Mitogoren hau aurkitu dut; Gitarrajole metalero bat langabezian, baxujole intelektualoide bat, flamenko-kante hondo-lamosca-los sultanes- amalgama frontman beltza (Coman) eta katxonda bat (Maitane Bogaz Gonzalez)... dena hortxe:



Surrealismoa bogan dago.

MARQUESE SCOTT

Astelehen baterako aproposa:

ZORITXARREZ IRRIBARREZ

Mantisa Gazteszenan:



Irudia gustatzen zait. Kamara. Distira. Kontrastea.

CUMMULUS ETA NIMBUS

Ez. Ez da pornoa. Barkatu.



Pascal Monaco eta Felix Meyer alemaniarren lana.

FLICKREN

Orain arte nire material guztia Egoitzek gordetzen zidan, zuk, nahi izanez gero handik jaitsi edo gutxienez argazki bat tamaina originalean ikusi ahal izateko. Egoitzen ganbaratxoa pikutara joan denez, hemendik aurrera poemak, argazkiak eta bestelako materiala ezin izango dut esteka batekin lotu lehen egiten nuen bezala. Momentuz, dohainik eta erreza delako, argazkiak flickr honekin lotuko ditut. Poemetan agertzen den argazki hori, flickren lotura izango du. Horrela argazkia handiagoa ikusi ahal izango duzu nahi izanez gero.

Adibidez...

Poemen pdfekin ez dakit nola egingo dudan.

BARKATU

Tontekeri bat egin dudanean barkamena eskatzea ez zait gustatzen. Harropuzkeriagatik dela dio hiztegiak. Atzo gaizki-ulertu bat sortu nuen Bagan. Egoitz Morenok bere bloga roncandoenelnostromo.com itxi zuen atzo. Hemen esan nizunez. Gauza da zuetariko batzuek Baga ixtera nindoala ulertu duzuela. Eta ez. Barkatu, baina ez... ez dut Baga itxiko. Momentuz ez. Irudiak eta poemen pdfak beste tokian batean gorde beharko ditut, Egoitzen ganbara itxita dagoelako.

Pues eso, que el Baga no cierra. Que lo de ayer fue un simple malentendido. Que lo que cierra es el nostromo. Puto Egoitz!!! La que has liado!

LAGUN 2

Rafa Ruedaren azken laneko kantako bideoa Gaizka Izagirrek egina. Oihane Lejarretarenak origamiak:

EEEEEEEEEEEEEEEEZ!!!!!

Berri Txarrak Nostromotik.

THE END

Bueno, hasta los huevos.

Primero, desde Youtube me avisan de que me han borrado un vídeo. Que es la segunda vez, me dicen. A single additional claim against your account will result in the termination of your account.

Para evitar que me cancelen la cuenta -algo que ya hicieron en Vimeo-, me aconsejan que borre todo aquello sobre lo que no tenga derechos.

Cosa que no voy a hacer, claro. He recuperado los vídeos de Lide y, en breve, supongo, me mandarán a tomar por el culo.

Segundo, me escriben desde Dreamhost -la empresa con la que tengo el hosting contratado-... que es donde meto toda la mierda que enlazo desde aquí -fotos, ilustraciones, vídeos, etc.-. Echa cuentas, que estamos hablando de más de tres mil quinientos posts...

Resumiendo, que pese a tener contratado un espacio en disco y tráfico ilimitados, me he pasado. Que no puedo usar, dicen, sus servicios como backup.

Son unos cien Gb -supongo que les habrá pitado una vez alcanzada esa cifra- y que en un día -¡en veinticuatro horas!- me borrarán todo.

Les he escrito, les he contado mi vida... Pero estoy viendo que arreglarlo no va a ser fácil, ni barato. Así que, a la espera de su respuesta -o su exterminio-, decido cerrar el blog.

Pero no llores, que en breve abriré otro... En cuanto se me ocurra un nombre raro y piense -un poco- qué hacer, volveré a alegrarte el día.

Así, me tomo un descanso, curro un poco más, me centro... y maduro un pelín.

Gracias por haberte pasado por aquí...

Nada más que añadir... bueno, sí, esto.

MAHOMA BIDEA, ANETO

Izugarria!

MEZUTXOA BOTILAN

Tipo hauek egin duten azkenetarikoa:



gbñk bidalia ere.

GRAFITIAK ALDERANTZIZ

Ducthinkekoek errepide baten erdian dagoen pareta horietako bat garbitu dute. Begiratu nola:

BERRI TXARRAK NEWS

Punknews tokitik Berri Txarrak taldearen Bartzelonako kontzertuko kronikatxo bat:

Having planned long ago a one-week holiday in Barcelona, Spain, I was stoked to find out Berri Txarrak would be playing at Apolo on my last night in town. Ever since I was introduced to them some years ago I kept listening to their music, especially the last two records Payola and Haria, the former produced by Steve Albini and the latter by Ross Robinson (if you know what I mean). Their personal blend of rock, metal and hardcore, with a hint of melodic punk rock here and there, is one of the best musical discoveries I've made in a while.

And, also, they're basque and they sing in Basque (“euskara”), which adds something because the language has a weird sound to non-speakers (like myself). I often find myself singing their songs by completely making up the words.

The Sala Apolo is a huge music hall with at least three different rooms. Ours was almost full--I'd reckon there were some two thousand people--by the time opening act Note To Amy left the stage. They played some sort of metal-ish alt-rock and two of them wore Bad Religion t-shirts.

Berri Txarrak opened with the first few songs off of Haria, and I was immediately blown away by how powerful they sounded. They've been doing this for a while, and it's clear they're great musicians. One really cool thing about the show was how little they talked and paused between songs. They went on for more than two hours and hardly ever stopped, except for a handful of encores. And the drummer was pounding like crazy, always flawless and dynamic. Awesome indeed. Some songs have softer, acoustic parts, and the contrast between these and the heavier ones was simply devastating (like in “Makuluak,” for which they pulled out two more bass drums).

A great part of the audience was clearly Basque and sang all the lyrics, which made me feel strange about, as I mentioned before, yelling to the music with non-existent words. Nevertheless, I just had to. I had sometimes a feeling of taking part in a party I had nothing to do with, a get-together of Basque people talking passionate and angry Basque politics in a language I don't understand a single word of. Many of Berri Txarrak's songs deal in fact with those issues, and it was obvious the show had a lot to do with this sense of identity (it is worth noting that Catalonia has similar left-wing independence ideals, which was yet another reason for that sense of communion). Someone waved Euskadi and Catalonia flags and there were a couple of anti-Spanish choruses (if I got them right).

Besides that, anyway, everyone was dancing and jumping, and many were pogoing. There was more than one circle pit and when, during “Lepokoak,” I turned around to look at the venue, the sight was really impressive.

So, even though I somehow missed the political aspect, which must have been a great part of the show, I can say as far as the music goes it was devastating (I'm running out of adjectives here, sorry). Hell of a band, both on record and live.



Bilbon, Santa Anan, nire anaiarekin egon nintzen. Zeruan egon ginen. Paradisuan.

OCEAN

John Butlerrek hamar minututan, hitz bat ere esan gabe, bera bakarrik pertsona pilo bat hunki dezake:

BILBAO, MUNDUKO HIRIBURUA?

Diseinu munduko hiriburua. Dublin eta Capetownekin leihan.



Pilik bidalia.

GOZO ETA HITS

Aspaldiko partez musika pixkat... Txumaren B aldeko kantak diskako kanta bat:



Mentxu Sesarrek zuzenduta. Oierrek bidalia.

THE PUNK SYNDROME

Jukka Kärkkäisen y J-P Passik zuzendutako dokumentalarentzat trailerra:



Dokumentala Pertti Kurikan Nimipäivätren ingurukoa da. Nostromotik.

MINUTU T'ERDIKO HAURDUNALDIA

Hain errexa balitz... guk hogei izango genituzke. Isari galdetuiozu. Ume bat barruan eraman duen edozein emakumeri galdetuoizu.



BTW, Ongi etorri Amelie Amaya!

Bideoa, gauza asko bezala, gbñ zoragarriak bidalia. Ea besteok animatzen zareten... nik ezin baitut ederra dagoen guztia jaso eta hona ekarri. Materiala bidali!

BIRDMEN

Birdboyrekin zerikusirik ez duen zerbait. Jarto batzuk:

INKLING

Nik ez dut pintatzen. Baina nire inguruko batzuek bai.



Beraiek esan dezaten gagdet berri hau baliogarria den ala ez.

MARTATIMON.COM

Hoy no me va a importar
que esto no lo lea nadie
lo que importa
es lo que me ha empujado a escribirlo

esa palabra de solo cuatro letras
es lo único que debe importar

gracias a marta
hoy estoy un poco más cerca

Hoy he abierto el Baga bastante mojado. Acelerado. He pensado que lo iba a volver a cerrar, porque hace días que vengo pensando en hablar de ella desde aquí, desde detrás de la barra. Así que eso he hecho. He bajado la persiana, he cerrado la puerta y he encendido las luces pequeñas de la barra. Me he puesto una cervecita bien fría. Es lo bueno que tiene ser medio belga. Grimbergen Blonde, 33 cc. Y son las cinco y diecinueve- qué raro se me hace escribir números!- de la tarde. El Baga los miércoles abre tarde.

Y me he puesto a escribir. Escuchando el viento golpeando la cristalera. Las txalupas chocando unas con otras. El ruido de un mar que hoy no es azul. La lluvia limpia las calles de gente. No queda nadie paseando por el muelle de Txatxo. Seguro que Xabi ha pillado un par de buenas nubes.

Podría simplemente poner un link y decir algo así como pinturas, murales, ilustraciones, tablas, tatuajes… Marta. Y largarme. Como hago con el resto.

Con ella no puedo ser tan escueto. Porque Marta no es como el resto. Con ella he necesitado escribir una novela. Porque Marta es de esas personas que se merecen una novela. Por lo menos una. Yo me estoy haciendo escritor con esa novela, poco a poco, letra a letra; donde Marta es Mirta; donde el Baga Biga existe de verdad.

Marta es una artista. martista. Eso no es ficción. Eso es tan real como tú y como yo. Bueno, tan real como yo; porque tú no sé. martista, con minúsculas… porque su talento no es brabucón, porque Marta es humilde. Como su padre, el Sr. Miguel. Marta es una luchadora como su hermana Susana. Marta es una guerrera. Marta es una macarra como su madre y la madre de esta; su abuela María, toda una experta en micro y macroenonomía. Pero dejemos a su familia en paz.

Marta es auténtica. Marta es pintura. Por fin se ha dado cuenta de que la vida le ha dejado sin nada para que pueda pintar. Eso es fácil decirlo para mí, porque yo no soy ella. Solo puedo llegar a imaginar lo duro que tiene que ser vivir sin nada ni nadie, sin tener más posesión que tu propia fuerza. Menos mal que Marta con eso puede llenar el océano de un azul que avergüence a Neptuno y a Zeus. Sean el mismo o no.

Suena muy artístico verdad? muy de museo de arte moderno, no? No creo que sea tan artístico, ni tan moderno levantarte todas las putas mañanas sabiendo que solo puedes contar contigo mismo. El arte y su submundo pueden ser muy pijos… te garantizo que Marta es justo es negativo de esa foto de mierda. Poco a poco me voy dando cuenta de que todo es relativo. Marta no. Marta es de verdad.

Marta me ha enseñado a perseverar. Me ha enseñado a que los sueños no son para los soñadores, son para los que los realizan. Me está ayudando a depurar, a sacarle brillo a todo. Para sacarle brillo a las cosas, hay que frotar. Porque Marta no guarda muchos apuntes, y apenas algún boceto y esbozo… Cuando Marta pinta algo y no le sale a la primera, no se pone a corregirlo. Le da la vuelta a la hoja. Coge otro cartón marrón del suelo. Limpia la pared y empieza de nuevo.

Estoy convencido de que un día leeré –arrogante de mierda que soy- un texto de algún buen escritor frente a mucha gente en la inauguración de una exposición del trabajo de Marta. Elegiré algo de Hemingway, o algo de Joyce. Porque creo que ese día solo podremos celebrar lo auténtico y brindar por la tenacidad. Por eso y por haber sido fiel a una ilusión. Para Marta luchar por su sueño no es solo su única oportunidad para ser feliz, es su obligación.

Marta ha elegido pintar, sola. Solo eso. Pero no está sola… Marta puede contar conmigo. Y con otras muchas personas más. Aunque le cueste confiar en ellas. Todas esas personas que llenarán de miradas lisérgicas y de bocas abiertas brillantes que dibujen sonrisas cualquier espacio que Marta ilumine con sus naranjas, con sus marrones, con sus azules, con sus volúmenes… con los ojos, con las manos, con las mujeres, con las medusas, con las sirenas, con los niños, con las miradas, con los labios. Y vendrá Jimmy. Y vendrá Henry. También vendrá Miles.
Si no me crees, espera y verás. Me voy a abrir, que se me hace tarde, aunque con la que está cayendo creo que sería mejor seguir escribiendo.

>

SCHENECKENTRAUM

Barraskiloaren ametsa. Ivan Sainz-Pardoren labur zaharra. Ikusi beharrekoa:



Gasteizen ikusi nuen. 2001ean uste dut. Beharbada 2000an. Keparekin festi horietako batera joan nintzen. Flipatu egin nuela oso ondo gogoratzen dut. Gaur, berriz ikusitakoan, bizpahiru elementu aldatuko nituzke... Amaral? ez dakit ba...

Festi hartako, ez dut izena gogoratzen, bi luzemetrai gogoratzen dut ere: Marc Recharen Pau i el seu germa (2001) eta Ibon Cormenzanaren Jaizkibel (2001).

MARTXOAK ZORTZI

Zorionak zuei, emakumeei!

Zortzi argi hauek zuentzat dira. Emakumeok zaretelako munduko zortzigarren miraria. Benetazkoa den bakarra.

UCCLE IV: ZAHARRAK BERRI

Gure auzoko etxe gehiago:

Hemen aurrekoak.

EUSKAL PARADIGMA

American Journal of Human Genetics aldizkariaren azken zenbakian Euskal Paradigma genetikoaren inguruko azken berriak argitaratu dituzte.

Bertan, mitokondrian dagoen ADN begiratuz, Euskal Herriko populazioan dagoen berezitasun genetikoaz ari dira ikerlariak. Amaren ADN mitokondriala pasatzen da umeari soilik, nukleoan dagoen ADNa ez bezala, hau da, ume baten ADN mitondriala bere amarena izango da soilik. Txapa teknikoa sartu gabe, beste gauza bat esango dizut. ADN honekin denboraren estimazioa egin daiteke.

Bi aurkikuntza dago artikulu horretan; euskal marka edo label genetikoaren deskribapena (ADN mitokondrialari dagokionez) eta talde europarraren multzo genetikotik kanpo Euskal Herriko populazioaren irteera data. Banaketa hau orain dela 8000 urte inguru gertatu omen zen, garai hartan idazten hasi omen zen -genetikoki eta biologiko behintzat- gure herriko etorkizuna.

Gu etorkizun horretan parte har dezakegu, txorakeriak alde batera uzten baditugu behintzat.

ISTORIO ONEN BOTEREA

Niri Egoitzekin berdina gertatzen zait, bere istorioen botereaz ari naiz... gidoilari eta kontalari onek hori daukate. Edozer sinistu dezakezu beraiek kontatutakoan.

Iñik bidalia.

PECERA

Carlos Bouvierren laburra, mundu hau kaka puta bat delako. Hori bai, guk horrela egin dugulako.



Nostromotik, han ez delako lo askorik egiten.

ENEKO ETA JON

eneko:

ostiralek ostiral izaten jarraituko dute

baina mezu hauekin bat beharbada ez

nire kemena bukatu delako ere

inor ez dudalako Bagara behartu nahi

etorri nahi duenak, nahi duelako etor beza

ez ni hona natorrelako ostiralero:

lotsa sentitzen dudalako ni ere, ez pentsa,

behin eta berriro mezu hauen bidez nirera deitzen zaitudanean

nire deiadarrak ispilu aurrean entzuten ditudanean,

nire lana ikus dezazun deitzen zaitudanean

hemendik oihuka egiten dudanean

behin, eta berriro

nobelari lehentasuna eman nahi diot ere (hau agian aitzaki bat da)

zirriborroko berrehun orrialdetara lanera noa

laster idazle bat naizen edo ez jakingo dugu

ez dakit lortuko dudan

ostiralero zu barik isiltasunean,

baina saiatuko naiz.

bitartean…

poema bat, bi eta hiru

nire zeruen aurrean

beste askoren artean.

jon:

Ai Eneko

errudun sentitzen naiz

ez dizudalako askotan ezer ere esaten

zure mezu beti biziak irakurri ostean.

barkatu nire harrokeria

nire seriotasun falta.

Ez dut ulertzen zergatik

dituzun zalantzak:

idazten duzu

zure testuek argia ikusten dute

eta irakurria zara

jendeak zure testuak irakurtzen ditu

(nik oso gustora gainera)

ni konpainia onean sentitzen

naiz zure gauzak irakurtzen ditudanean

nahiz eta batzutan apur bat triste ere jartzen naizen

(gauzak benetan esaten direnean horixe baita arriskua...

eta hori literatura baino geihago da)

ez euki zalantzarik

idazlea zara zu

ederra gainera.

Musu handi bat

zuretzako eta zure

testuentzako

eneko:

badakizu zure hitzek

beti

oihartzun handia dutela nigan

nire tripa goseti hutsetan

frontoiaren bi paretak bailitzan

aurrera eta atzera datoz

zure hitzak

fitolako poemekin bezala

beste behin ere

zure hitzak ikasiko ditut

hauek gainera

nire zauriak eta ziurtasun-ezak

sendatuko omen dituztelako

gaurkoan are gehiago

gaurkoan

etxeko salda beroa dakarkidazulako

ez duzu errudun sentitu behar

ezta pentsatu ere…

esaten duzun bezala

irakurtzen nauzu

eta horrek balio paregabea du niretzat

nik behar desberdinak ditut

Pako Aristiren liburua irakurri eta hari idatzi beharra

Karmele Jaiorenarekin berdin

Mursegoren diskarekin ere

Rafa Ruedarekin, antzera…

Mikel Urdangarin, Mikel Markez, Bernardo Atxaga,

Maialen Lujanbio, Andoni Egana

Kirmen Uribe,

Gorka Urbizu, David Gonzalez eta Galder Izagirre (Berri Txarrak)

Aitor Gorosabel (su ta gar)

Jon Gerediaga

Mikel Gonzalez (amasay)

Joseba Barrenetxea

Tom Hagen

Gorka Arrese

Edorta Jimenez, Irati bere alaba

Anari…

eta zerrendak jarraitzen du…

letania zahar batelez

behar hori sentitzen dudalako

zuoi, artistoi, idazten dizuet

ezin diot munduari berdina eskatu

mundua ez delako nire tripak bezalakoa

mundua ez delako hitzen oihartzun

mundua ez delako frontoi berde bat

eskerrik asko idazleago sentiarazi nauzulako

benetan, 

bihotzez,

burmuinez.

gora bihotzak!

nirea igo egin duzu, egon zaitez ziur

ALDE EGIN

kafetegi batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

jatetxe batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

taberna batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

pub batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

diskoteka erraldoi batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

after batean
egiten nuen lan
handik alde egin nuen

orain ez dut
gehiago alde egin behar
dantza egiten dut eta

pdfa hemendik jaitsi.

PROJECT 2: ZENBAKIAK ETA BESTE

Batzuetan itsu gaude, eta ez dugu bikotea ikusten. Horretarako zenbakiak daude. Magrittek "ca n'est pas un deux" esan bazezakeen ere.

Ikusten? Gure etxeko sabaian bertan daukagun bikotea... hasiera-hasieratik hor egon den arren...

Bikote batek matematikaz asko jakin behar du ere, hemen Magrittek ere "hau ez da bi bat" esan zezakeen:

Proiektu honen argazki gehiago hemen.

BANATUTA ELKARTZERAKOAN

Oso ona:



ezta?

GOOGLE MAP STREET VIEW

Google eta imajinazio pixkat batekin edonora joan zaitezke:



Bidai desberdin, inspiragarri eta interesgarri gehiago, hemen.

ALPINE DRIVING

Kontuz errepidean!

ELIZARENA BEZALA

Oierrek atzo gauean hau bidali zidan. Miguel Angel de la Fuente batek hasitako ideia: zure zergen % 0.7 hori zientziarako erabilia izan dadin laukitxo berri bat sar dezaten eskatzen duen egitasmoa. 8000 sinadura baino ez zaio falta.

Nik ez dut inoiz errenta-aitorpen hori egin, beraz ez nekien portzentai hori eleizara emateko aukera ematen duen laukitxo bat dagoela...

MAKULUAK

Haria, azken diskako kanta bat. Ez dakit zergatik V for Vendetta filmeko irudiak tartekatu ote dituzten bideoa egiteko. Ondo tartekatuta badaude ere. Inspirazio falta? Nolatan ba ez dute bideo originalik egin? Dirua?



Nor naiz ni galdera hauek egiteko?

UMEEN GAITASUNA

Oierrek, ondo ezagutzen nauelako, bideotxo hau bidali dit, gustatuko zaidala esanez:



Bideoak O'Keefe eskolako neska-mutilak gogora ekarri dizkit. Beraien bertsio berriak gero eta hobeagoak dira:



edo:



Judasen Painkiller eta Guns n' Rosesen You Could Be Mine oso ondo daude.

ROTOS

NotodoFilmFest leihaketako partaidetariko baten, Roberto Perez Toledoren laburra:



Hemen deskarga dezakezu.

BIGARRENA

Urte bat falta den arren...



trailer bat barik, pelikularik ez dagoelako.

OPCIONES

Los que nos trajeron
hasta aquí
no piensan llevarnos a casa
porque es eso lo que quieren.

En realidad
saben que no haremos nada
por eso siguen saqueando
por eso siguen de pie
mientras se ríen
de los tontos como tú
de los idiotas como yo

Los gobiernos
ya no son gobiernos
son todas esas siglas

Le volveremos a pedir
prestado a un nuevo banco
que nos dejará vivir
en su casa
y se gastará nuestros ahorros

Nos piden que seamos austeros
ojalá pudiéramos!
austero pueden ser pocos
porque al final
siempre ganan los mismos

recoge pronto los pedazos
mete lo poco que conservas
en un caja
(no en una de ahorros)
y márchate lejos

Lo que hoy es un consejo
mañana será
tu única opción.

Aquí tienes el pdf.

DOS SUELOS. UN CONSUELO

no es un día para pensar
hoy tampoco
no es un día para escribir
hoy tampoco
no hay mucha luz
así que nada de fotos
me duele la cabeza
olvídate pues de los libros
guárdalos
en esa maleta de cuero negro
no me suena nada dentro
las cuerdas del tedio
tocan marchas vacías
hace tiempo que tiré la tele
y por fin
he apagado el puto ordenador

así que me he quedado solo

no me queda nada
a ti tampoco.

me he quedado solo
me has dejado solo, sí, tú.
sólo tienes
que mirar por la ventana
allí verás
mis dos puntos brillantes
observándote, espiándote
esperando poder mirarte
a la cara
como el agua negra.
Estaré sentado,
esperando a que cambies
dejes el camino marcado
saltes en mis mismos charcos
metas los pies en las grietas
llegues por fin al fin
al barro y al polvo
donde dicen que
tarde o temprano todos vamos

Yo hasta entonces
seguiré creyendo
que todo es posible
mientras me tenga ahí dentro
y encuentre el valor
de escucharme
y dejar secar mis ojos
y tirar lo que no vale
porque si dejo de quejarme
podré volver
a bailar y a cantar
podré volver
a verte y a escribir
podré volver a desear
podré dejar de repetirme
porque si quiero puedo
y si puedo es porque quiero

Recuerdo
aquello que me dijiste
“por qué no sales a la calle?
créeme, no está tan oscuro
como parece;
entre los dos suelos
encontrarás el consuelo”
sigo sin entenderlo
pero ahora por lo menos
tengo esto

el pdf lo tienes aquí.

AHAZTUTAKO HITZA

mundua pikutara doa
ez
mundua pikutara joan da
berandu gatoz
beste behin ere

aspaldi ez dut
benetazko hitzik entzuten
eskerrak hor zaudela
zure sorbaldan daramazu bidea
nik jarraituko zaitut
izarren berde guztien artean
iparraldetik hegoaldera

pdfa hemen.

HUNGER

Hau izan zen trenean ikusi nuen bigarren pelikula (London-Brussels norantzan). Steve McQueenek zuzendutako Bobby Sandsek hasitako gose greba famatuaren inguruan. Oso gordina, oso gogorra... Gose grebaren zergatia ulertzeko pelikularen lehen ordua erdia ikusi beharko duzu. Gero, Bobbyk (Michael Fassbender) apaiza batekin (flipatzen dut apaizek mobida guzti hauetan izan duten -eta daukaten- protagonismoarekin) gose grebaren nondik norakoei buruz hitz egiten du:



Londresetik bueltan ikusteko pelikula aproposa. Laster Bobbyren 66 eguneko gose greba horren amaieraren 31. urteurrena izango da. Hemen, momentuz, pelikula osoa. Hobeto torrent bat jaisten baduzu, HD 720p erresoluzioan gutxienez. Hemendik, adibidez.

ANOTHER EARTH

Londreseko bidean pelikula bi ikusi nuen. Hau horietariko bat izan zen:



Soinubanda ere oso ondo dago. Spotifyn aurki dezakezu.

EUSKARAZ BIZI NAHI DUT

Bernatek grabatu, editatu eta postproduzitu duen azkenekoa. Arrasateko bere jendearekin batera. Ospatzekoa da beti Bernatek egiten duen edozein. Ospatzekoa bai, batez ere, berak bidaltzen didanean zuzenean. Eskerrik bro!

ETXEKO ZERUAK II

goizak jarrai dezala bere bidea
gauak bere pausuak aurkitzen dituen arte

Aurreko zeruak hemen dituzu.

4:44

"It doesn't matter where you live

or how much money you have

we are all about to face

the same fate

at the same moment"

SUA SUA...

Montrealeko Benjamin Von Wong argazkilariaren lana:



Vimeo berria gozada bat da. Frogatu al duzu?

BUENOS AIRESEKO PARKEA

Fernando Livschitzen lana: